Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 2 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 2).djvu/285

<ԱՂՈԻԷՍ ՈԻ ԽԱՂՈՂ։>

Սովեալ աղուիսուն մտեալ ի յայգին,
Ուր կարմրատակէրն ողկոյզ խաղողոյ
Ատամ ունք և աչք նորա այրէին,
Պարարա ողկոյզքն իբր յակինթ վառէին,
Այս էր միայն ցաւն, զի բարձր էր տեղին,
Ուստի և գիմէրն, կամէրն մերձենալ
        Ակն տեսանէ
        Ատամն ո՛չ ճարէ։
Ժամ մի այսպէս ողջ ընդվայր չարչարեալ
10 Հեռարեալ՝ ասէ իսպառ նեղսրտեալ։
Առ ի՞նչ, ի տեսիլ է միայն նա լալ.
Կանաչ է իսպառ, չիք պտուղ ինչ հաս,
Ատամն թմրի յուտիլն ժուռն տհաս։