Բարիկենդան էր։ Ձինն էկել՝ սար ու ձոր բռնել, դիզվել էր։ Պարզըկա գիշերը էնպես էր[1] գետինը սառցրել, որ ամեն մեկ ոտ[2] կոխելիս՝ հազար տեղից տրաք տրաքում,[3] ճռճռում, ճքճքում, ձեն էր[4] տալիս։ Արեգակը մեկ ճիդա բոյ[5] բարձրացել,[6] շողքը դաշտերի վրա էր[7] ընկել։ Էնպես կանաչ, կարմիր փայլում, պսպղում էր դաշտի էրեսը, որ հենց իմանաս՝ ալմազ,[8] զմռութ,[9] յաղութ ըլի ցանած։ Սառը բուքը, սարերի քամին[10] փչում, հոսան էին անում։ Մարդի քիթ ու պռունգ[11] կպցնում, պատռում,[12] ճաքացնում։[13] Լիսն ու մութը բաժանվեցան, ղուշ, գետ, աղբյուր, առու պապանձվել, լռվել էին։ Բորյազը մեկ կողմից շվացնում,[14] բզզում,[15] մյուս կողմից՝ ֆըստացնում, փստացնում, վզվզում, աչք ու ականջ ձնով լցնում էր։ Աղոթարանը բաց էլավ թե չէ՝ Քանաքռցիք քնից վեր կացան՝ էրթիկը բաց արին, երեսները լվացին, որ իրանց բանը տեսնին։
Մեծ մարդիքը,[16] պառավ կնանիքը[17] տեր ողորմյա քաշելով, հայր մեր ասելով[18] ժամ գնացին։ Ջահել տղերքը[19] էրեսներին խաչ հանեցին, դուս էլան որ իրանց տավարին խոտ տան,[20] տանին, ձիանը թիմարեն, տակըները սրբեն։ [21]Հարգևոր հարսները՝ քիթըները կալած՝ քողերը[22] գլխներին,[23] աչք[24] ունքը կոլոլած՝ որը տունն էր ավելում՝ որը դուռը[25] սրբում, որն[26] էլ կրակ էր[27] անում որ թունդիրը վառի ու[28] տան թաթարեքը տեսնի։ Ջահել աղջկերքն էլ՝[29] մազըները հուսած, քամակներին քցած, կարմրագագաթ պոպոզ գտակները գլխըներին դրին, անկաջները կապեցին, դաստամալն ուսըներին քցեցին, կուժը վրեն դրին, որ գնան ջուր բերեն։ [30]Տան էրեխեքն էլ թունդրի չորս կողմովը բոլորած շարված՝ դեռ անլվա՝ ոտըները քարին էին ծեծում՝ որ հաց[31] առնին ուտեն։ Աթարի ծուխը դուռն ու էրթիկը կալել էր։ Մարդ չէ՛ր կարում իր առաջը տեսնի։ Էրեխեքանց սուք ու շիվանը գլուխ էր տանում։ Որն օրորոցումն էր լալիս՝ որն դեռ յորղանի տակին[32] քնաթաթախ գոռում,[33] հարայ տալիս, որն էլ տված հացովը հերիք չէ՛ր, ուզում էր՝ որ էլի տան։ Խեղճ տանտիկինը չէ՛ր իմանում՝ թե որի՞ բերանը կալնի, ու իր բերանը հո՝ բաց ու խուփ անելով՝ մեռել էր՝ էնքան ծուխ էր կուլ տվել, է՛նքան աչքերը տրորել էր՝ որ լիսը թռել էր, է՛նքան կուզեկուզ ման էր էլել՝ որ էլ մեջքը չէ՛ր կարում քաշիլ։
Աստուծո ողորմությունը հասավ, ծուխը քաշվեց, ջրի գնացողները[34] հետ էկան, տղերքն էլ հավաքվեցին, բայց դեռ ողորմի Աստված չլսած, ո՛վ էր կարող, որ բերանը նշխարք դնի։
- ↑ [ձյուն ձենը]
- ↑ ոտը = ոտ
- ↑ [էր]
- ↑ [հանում]
- ↑ էր
- ↑ ու, և
- ↑ [քցել]
- ↑ [ինչպես]
- ↑ [ու]
- ↑ փչելիս
- ↑ պռունգը = պռունգ
- ↑ [էր]
- ↑ [էին]
- ↑ [էր]
- ↑ [էր]
- ↑ [ու]
- ↑ [երեսները լվացին]
- ↑ [ու]
- ↑ [գնացին]
- ↑ [ու]
- ↑ [Պստիկ]
- ↑ քողը = քողերը
- ↑ [քցած]
- ↑ [ու]
- ↑ դուռնէր = դուռը
- ↑ որը = որն
- ↑ [վառում]
- ↑ և =ու
- ↑ կուժերը դրին ուսին
- ↑ [ու փոք<ր>, պ<ստիկ> մանր]
- ↑ [տան]
- ↑ [էր]
- ↑ [և]
- ↑ գնացողներն = գնացողները
