րենեաց և հայրենին իմ ինձ։ Եթէ զիս այդպէս խրատեցիք, ապաքէն սիրտ իմ լի է յուսով, թէ և ամենայն ստորադրեալք ձեր զնոյն ընկալեցին խրատ, մի գրփել, դատափետել զհայրենին, այլ կաոուցանելշինել, և հաստատել։ Ապաբախտ է, որ հեռացեալ ի հայրենեաց, դտեալ զվայելչութիւն յօտար աշխարհի, մոռասցի զհայրենին, այլ ապաբախտագոյն ևս, որ ի հայրենւոջ անդ խլեալ զվայելշութիւն այլոց, ստորացուցեալ զարմանաւորս, հարրստահարել զտկարագոյնս, յափշսւակեալ անարժան ձեռօք զփառս եղբարց իւրոց, կամիցի աստուպծանալ, կորանալ փոշետեսակ շահիւք՝ որք կեղտ և անարգանք են այլանդակ երեսաց իւրոց։ Եղիցի՛ աղաչեմ այս սուրբ խրատ ձեր և այլոց հաջորդական՝ «մի՛ մոռանալ ի հայրենւոջ զհայրենիս» որպիսի տէր Մարուքեանն է և այլք. Կնքեսցին այսպիսի բանք և յորդորանք ձեր յայնոսիկ սիրտս, որք գոհաբան շնորհակալութեամբ անմահացուցանեն զանուն Ձեր աստ և ի հանդերձեաչն։ Սիրտ իմ լի է յուսով առ իմ և կրկնեմ հաւատացեալ ի բանս ձեր, թէ այժմ շրջափեսցին զձեզ ոչ դասք հայրենատեգից, այլ հայրենասիրաց, ո՛չ տգիտաց, այլ իմաստնոց, ո՛չ մարմնամոլից, այլ մարմնատեցից։ Ել փոխանակեսցեն ընդ երջանիկ հովանաւորութեամբ ձերով խրճիթք գետնոց ի պալատս, և պալատք անիմաստից ի խրճիթս։ Կշիռ, չափ և օրէնք, զորս ամենայն ոք իրաւախոհ գովէ և ճառաբանէ։ Անհնարին լինէր ինձ գտանել բանս, յառաջ բերել աստէն զօրինակս ի լոլսալորեալ Եւրոպիոյ. այլ մեք ի դրտցեաց մերոց առնցուք zօրինակ։ Սուլտանն թուրքաց եդեալ է գանձն ի մահ, լուսաւորել ղվայրենացեալ ազգ իւր որպիսի նահատակոլթիւն։ Փաշայն Եգիպտոսի բացի բազմօրինակ բարեկարգութեանցն յաշխարհին իւրում, առաքեաց յանցեալում ամի զ40 մանկունս արաբացիս, կրթիլ և վարժիլ եւրոպական ուսմամբք ի վարժարանս Փարիզսյ. որպիսի ազնիլ ձեռնարկութիւն։ Արքայն Զերփիոյ, որ ի նորոգ ազատեաց զազգ իւր ի ծառայութենէ տաճկաց, օգնութեամբ (հզօր տէրոլթեանն ) ոուսաց, առաքեաց նոյնպէս զմանկունս կրթիչ յեւրոպայ։ Եւ մեզ միայն մնասցէ ո՛չ հետևիլ այսմ, մեզ միայն մնասցէ հայիլ միշտ ի վատաբախտոլթիւն ազգին մերոյ և բացասել նմա զօզնոլթիւն։ Ի լուսալորութենէ կանգնի ազգ ինչ, ի լուսաւորութենէ ելանեն ամենայն բարեբախտութիւնք. լուստւորութեամբ հաստատի կապ հպատակաց առ իշխանաւորս, սէր առ հայրենիս իւր, սէր առ բարեկամս իւր, հնազանդութիւն առ կայսրն, երախտագիտութիւն առ երախտաւորս պաշտպանութիւն հայրենեայց։ Քանի բարիս ո՛չ դործէր Սիմէօն կաթողիկոսն, եթէ լեալ էր նորա յայսմ դարու, այլ նա նոյնպէս իւր ովսանն ազգաշինութհամբ ո՛չ ջնջեսցի ի յիշատակէ ամենայն հայրենասէր հոդւոյ։ Այս երախտագետ յիշատակ կամի և ջան այ դրել յանմո ռացաթեան և զանուն ձեր, / այս հաւատարիմ սիրտ ցանկայ տեսանել զձեզ իսկապէս գլուխ մարմնոյ իւրոյ, գլուխ հայրենեաց իւրոց և ես յուսամ, թէ այսպիսի ջերմ ցանկութիւն և խանդանք ի հաւատարիմ սրտէ ընդունելի եղիցին ձեզ, քան բիւրազգի բաջաղանք և կեղծք մարդելոյզ բարեկամաց բախտի, յորոց սիրտս ծփան չարիք, այն ինչ բերան նոցաք:
Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկեր, հատոր 6.djvu/170
Այս էջը սրբագրված չէ
