ցանէ մօրն և նա շնորհակալի յոյժ։ Անդ էր գերդաստան բարերարին իմոյ և այլք, առ ի ընթեռնոզ ընդ միմեանս։ Յելանելն իմ, ասէ պարոն պր<օֆեսսօր> Ֆրիդ<Վլէնդէր> «Յայսմ երեկոյի պարտիմք խօսիլ ընդ միմեանս, ընդ պարոն Պարրօտին [1]տնօրինել այնպէս, զի դուք կարասջիք գտանել առ նմա և առ մեզ, զի ըստ որում և երկոքեանս ցանկամք տեսանել զձեզ առ մեզ»։
23. Չորեքշաբթի առ բարերարն իմ ի ճաշու։ Ես գտի, զի բարերարուհին իմ եփէր ի մէջ թասի միոյ զկերակուր, վասն Մորիցին։ Նա ընկալեալ զողջոյն իմ, հրաւիրէ ի ներքս։ Այն ինչ եկն բարերարն իմ և նա առեալ զՄորիցն ի գիրկս իւր, հարցանէ բիս. «Ու՞մ ասաւել նմանի Մորից, Պարրօտի՞ն թէ ինձ» «ես ո՜չ համարձակիմ ասել զայս տիրուհի, դուք առաւնլ գիտէք քան զիս». նա ծիծաղի։ Նստեալ առ սեղանով գայ զբոյց նոյնպէտ վասն խաղին մերոյ. բարերարն իմ ասէ. «րայժմ կարէք յ էջմիածին ուսուցանել հոգևորականաց ղայսպիսի խազս, որք չե՛ն ինչ[2] վնասակար». զնոյն ասէ և բարերարուհին իմ։ Բարերարն իմ պատմէ, թէ ի ճանապարհորդութեան նախնի ճանապարհորդի միոյ յ էջմիածին գրի, թէ միաբանք էջմիածնի լեալ են [3] յոյժ զուարճակեաց, և ի ներկայութեան նորա հրամայեալ են կռուել գոմէշաց, ուր երկոքին ևս սպանանեն զմիմեանս, այլ այժմ չէ՛ այնպէս։ Ես պատմեմ, թէ այս սովորաթիւն գոյ և այժմ, այր միայն նախ քան զմեծ պահն: Առ սեղանով՝ (ուր յամենայն ժամ, բաց յուոախութենէ [4] և յուրախառիթ զրուցաց ո՛չինչ երևիւր) Յիւլիէ սկսանի ի ժամ հացկերութին շարժել ղձեռս իւր, որպէս թէ պար առնու. բարերարն իմ ծիծաղի առ այս. «կամի ք պար առնուլ»։ Յետ սեզանոյն մտանեմք ի մենարան բարերարին իմոյ։ Նա ցուցանէ ինձ, թէ զիա՞րդ և գրչաւ կարելի է ձգել զզուգահեռակտնս և զամենայն գիծս գնդին, նոյնպէս և գծագըրչալ (Reisfeder): Ես ո՛չ բազում ժամանակ ի կիր առի զգործիս իմ, զորւր պարդևեցի ձեզ և զորս ես ի պարգև ստացայ ի վարժարանէն, այլ տէր տացէ, զի դուք բազում ժամանակս վայելեսջիք և ի գործ դիջիք զայն»։ Աչք իմ լցան արտասուօք յասելն նորա զայս։ Ես խնդրեմ ցուցանել ինձ, թէ զիա՞րդ հատտնէ նա զգբիչ իւր «ուրախութեամբ սրտի, այդ բաբւոք է զի հարցանէք» և առեալ զդրիչ մի և զդանակ ցուցանէ ինձ բազմիցս. և ի ժամ գրութեան նորա, ես հատեալ զգրիչս և առեալ ի թանաքամանէ նորա զթանաք, գրեմ և փորձեմ զայն, այլ նա ոչինչ խոժոռի. այլ մանաւանդ առնու և ինքն զհատեալ գրիչ իմ և գրէ ինքնին։ Նա մտեալ ի տուն, բերէ զերկուս թուզս, մինն ինքն ուտէ և մինն տայ ինձ։ Ես խնդրեմ, զի ամուսին նորա շնորհս արասցէ ուսուցանել ինձ զկերպ թխելոյ զկաթայա (Kuchenn): Նա խնդացեալ ընդ այս մտանէ ի ներքս և պատմէ ամուսնոյ իւրոյ, իսկ նա ուրախութեամբ ելեալ առ մեզ՝ «կամի՞ք ուսանիլ զթխելն կաթայի, ես ցուցից զձեզ զայն յոժարութեամբ»։ Եւ իսկոյն պատեալ զգոգնոց իւր և մտեալ ի խոհարանն, տայ բերել զիւղ» ալիւր, ձուս, և շաքար։ 1 ֆունտ իւղ, հարել այնքան, զի մածնացաւ և սպիտակագոյն եղիցի. 20 Lot շաքար խառնեալ, հարել նոյնպէս բայց միշտ ի միոյ կողմանէ,
