Հիմնականում հարց ու պատասխանական խոսքում՝ որպես, այսպես ասած, պատասխանական նախադասություններ: Օրինակ՝
— Դու նախապատրաստե՞լ ես գործուղման պարագաները:
— Իհարկե:
— Վերցրե՞լ ես համապատասխան գրքեր:
— Այո՛, անշուշտ:
Նշվածները, պարզ է, հաստատական բառ-նախադասություններ են: Կամ՝
— Անահիտը վերադարձե՞լ է դասից:
— Ո՞չ:
— Կարենը գյու՞ղ է գնացել:
— Չէ՞:
Նշվածները ժխտական բառ-նախադասություններ են:
Հետևյալ բառ-նախադասություններն էլ կոչվում են հարցական.
— Դու գիտե՞ս, որ Գագիկը տեղափոխվել է այլ աշխատանքի:
— Մի՞թե:
Նոր հիմնարկի հեռախոսի համարն ինձ արդեն հայտնի է:
— Արդյո՞ք:
— Ահա այն:
Որոշ վերաբերականներ ձևավորում են հորդորական բառ-նախադասություններ: Ահա.
— Ես ձեր հանձնարարությունը կատարել եմ ժամկետից շուտ:
— Կեցցե՛ս:
— Կարելի՞ է մեկ ժամով դուրս գալ հիմնարկից՝ երեխային տուն հասցնելու համար:
— Խնդրեմ:
Երկբայական վերաբերականներն. պարզ է. կարող են կատարել նաև երկբայական բառ-նախադասությունների գործառույթ:
Այսպես.
— Ի՞նչ ես կարծում՝ այսօր անձրև՞ կգա:
— Երևի:
— Դու վա՞ղն ես մեկնելու Մոսկվա:
— Հավանաբար:
