ԵՐԲ ՓՈՔՐ ԷԻ երբ փոքր էի, Երգը վերքի Դեղ է, ըսավ Մայրս ինձի։ Բայց երբ մեծցա Ու նվիրյալ երգիչ դառնալ Ես աղեցի։ — Արհեստ սորվե, Իմ քաջ աղաս Որ հացբերես,— Ըսավ ինձի։ Բայց ալ ուշ Էր, Կյանքի վերքը Խոռունկ գտա, երգիչ դարձա։