Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/8

* * *

Ցավ է գիտնալ, սիրելիս,
Որ հավերժին մեջ, ավաղ,
Ապրիլ տրված է մեզի
Լոկ ակնթարթ մը միայն
Բայց ի՜նչ բերկրանք հաստատել,
Որ ակնթարթը անգամ
Քեզմով հավե՜րժ է արդեն։