Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/9

Այս էջը հաստատված է

Երբ մատներուս շրթներով
Կըմպեի ես գիշերները վարսերուդ,
Ու գինով՝
Երբ կը զգայի կոկորդիս դեմ
Բարձրանալը խռովքի մը անանուն,
Շշնջացիր.
— Կը սիրեմ քեզ…
Օ, բառն այդ
Սրտաբուխը ամենեն
Խոսված բոլոր լեզուներու բառերուն,
Օվկիանոսին մեջ սիրտիս
Բարձրացուց
Կոհակ մը՝
Անեզրության ուղևոր…