— Ի՞նչ անուն տուիր, երկարաճի՞տ. դուն ալ կը սիրես այս պիտի զարմանալի բառեր գործածել:
Զարմանալի չէ. հայերէն է: Հապա ճիզմէ՞ ըսենք. ուրեմն եթէ հայերէն խօսինք, զարմանալի՞ կ՚ըլլայ: Բայց խօսքը մի՛ փոխեր, մենք Այվազովսքիի մասին կը խոսէինք:
— Էհ, ես անգլիական գրականութիւնը կը սիրեմ, եթէ անգլերէն ըլլար, լեզուս զօրացնելու համար կը կարդայի: Այս ականջօղերս կը հաւնի՞ս:
— Ես ականջօղեր գործածել չեմ սիրեր, այսինքն կրնամ գործածել ալ, մասնաւոր սէր մը չունիմ, բայց անցեալ շաբաթ գրեթէ ամէն օր Շէյքսփիր կը կարդայի. ուղղակի զարմացած եմ. իր ողբերգութիւնները հոյակապ են:
— Ո՚վ է այդ Շէյքսփիրը:
— Չէ՞ որ անգլիական գրականութիւն կը սիրէիր:
— Այո, շատ կը սիրեմ, լեզուս զօրացնելու համար գաղնի ոստիկանական ու սիրային գիրքեր կը կարդամ: Այնպիսի ճարպիկութիւներու կը հանդիպիս որ հոգիդ տակնուվրայ կ՚ըլլայ. սոսկալի գրողներ ունին այս Անգլիացիները. պէտք է կարդաս: Բայց այս կաշիէ ժիլէիս մասին բան մը չըսեիր:
Այս ժիլէդ գեցեցիկ է, վայլած է քեզի: Ճաշակաւոր է:
—Հոգիդ սիրեմ:
—Բայց Շէյքսփիրը ի՛նճպէս չես ճանչնար, համաշխարհայի՜ն հռչակ ունի:
—Չհասկցայ, այդ քիչ առաջ ի՞նչ ըսիր. ողբերգութիւն ըսիր կարծեմ. Շէյքսփիրին ողբերգութի՜ւն մը պատահած է:
—Ողբերգութիւն մը պատահած է…
—Ի՞նչ ողբերգութիւն պիտի ըլլայ ասկէ աւելի: Եկուր դուն կարդա, նախ հայերէնով կարդա Շէյքսփիրի գրածները, վերջը անգլերէնով ալ կը կարդաս ու նոր կը հասկանաս թէ ի՚նչ ըսել է մեծ գրող:
—Է՜հ դուն ալ մինչեւ վերջ գրողներու մասին կը խօսիս...
Այս շաբաթ ի՚նչ ֆիլմի գացիր:
— Ռոմէոյ եւ Ժիւլիէթին:
—Հա՚, ես ալ գացի, սինեմա «Զահրա»յի մէջ կը ցոցադրուէր:
