- 162 -
664– Եդ«փկ–
Վայրի րուսոց կամ ծաղկանց հեա յիշէ Տձքւ-Աւ&ա/փ&աձէ
666. Եղռջայ կամ Եդրճպյ*
« ՎայրՒ * ԳՈՐ արմաաով Հանեն 1ւ յադքուր դնեն ». դրէ քքանանայ ք յիչէ
և \քրեմիա \յպիսկոպոս ի Հայրենասիրին (եր. 317 )•
666• Էդբգուսփ Եդբդփ*
^քէ եկեզեցլոյ աւանդական պաամութիւնն ի Հայսմաւ ուրս ձ. ցանկ սրբազան նիւթոց՝ յիշեն անուչաՀոա ի%ղ*յ շիշ մի. իբր ^րիսասսի դլուխ թափուածին ք ղոր քծադէոս Ասաքեալ « բերեալ եդ ի էքաոճ էղրդիւ առ սաորոաովլերինն §սրոսի »ք \քչւ*յ կողմերումՀ ուր վակ մի շինուեցաւ ի յիշաաակ պաասւական իլղոյն կամ շիշին է և կոչեցաւ իդրգաաի վակ։ \Լրգձ*ք ըսա դիպաց եղն և \քդրդի ծաաձ զի. րար դա ան ք թէ ծառն եղի անուամբն կոչեցաւա ^ աւելի կամ պակաս սաոլգ աւանդութիւն % միշա քաղցր է մեզֆ ե ներել աայ քիչ մի Հեռանալ մեր նպա^ աակէն 9 մանաւանգ սր առանձին աամութիւն ալ գրուած կայ այսոր ք ե կ՚ըսղւի թէ Ազ»ւանից դրոց մԷԼ գաան և թարգմանեցին Հայերէն ♦ յորում պաամի, թէ քծադէոս երբ եկաւ ի Հայս, « առ ոաորոաով լերինն ֆորսսի դա ան է վայելուչ )) աեղի մի Հարաւային կողՅե« էւ Էր անդ ծառ մի կղրդի* ե եգ անդ գիւղն ասասւա^ էէ ծային% Հրաման ալ |), Հողւոյն. և աղօթիւք Հարեալ գ^եղարդն ասաու ածաա » յՐ՛՝ ՐԴԻ՚^ՏՊՅ Ի "եղւոքէն ադրիւր գեղեցիկ և յոյժ յորդ և խիսա սառն % սր Ո կայ մինշեւ ցայսօր *>« (Հետոյ պաամէ թէ երբ 0« Լուսաւորիչ դարձաւ ի կէ, սարի ոլ և եկաւ ի §արօն, Հրաշալի լոյս աեսնելովՀ գաալ սուրբ իւղը» ե վակ մի Հասաաաեց Հօն յանուն |)« կարապեաի. <( Էւ. \կւղն այն ասասւածային
» ոչ պակասի և ոչ թերանայ մինշեւ ցայսօր »է քծէ մինշեւ մեր •բերս այլ աա ռաաանալ իէքէք, - շեմ ղիաեր. բայց \յղրգուաի վանէն պաաուի սւխաիւ . իլղոյն սկիզբն այլաւանդիտ ի \քովսիսէ օրՀնեալի |)ինէական լեբին, եսթնարփեան ծազա կզքք յորոց երկուքն Հալոց պանծալի ծաղկներէն են, և մեր գրուածին յարմար, Հայրեվարղն և Համասվփէոնէ Այն անսպառ իւղէն օձ ուած կքըսուին թագաւսրք 1ւ քա Հան ալք Հրէից , և Գրիսաոս ի՛նքն մկրաոլթեամբ ԱովՀաննսւ« եւայլն%
Գառնամք Հիմայ մեր բուսաբանութեան, և քննեկ թէ ի՛նչ աեսակ է էբ Է^ ղըրդի ծառն. - Հին բմչկարանն կ9ըսէ. « խ\եֆ՝ մանր \յգրգի I) ծառ է. սւա րեՏե չէ \քղերգ բանջարն. իսկ Արարաց իլհֆն որ և խքեփ • Է աեսակ մի ուռենի ան ուշաՀ սա • ինչպէս վկայէ մեր մեծ րմչկապեան \քխ . Հերացի , ասգութենէ պաաճաս.ած գչխացաւի դեղ գրելով. ի վերայ գլխսյն Վհ»ՐգԻ *էթ . ե \յղնրգի
» &էթ է ^ \»լէփն՝ այն մանար ք\ւււենխ>ն են, որ անուշ Հոս։ գայ յիւրմէն »ւ |)յ» գրուածին կամ գրողին մէԼսխալ կայ . Եղերգի աեղ* նախ \քղրգնի յարմարէր , յեասյ պակաս կ՚երեւի կապ մի անոր և ի լեփին մէէ, իբր թէ, որ է իլեփն. և իլեփն՝ այն մանար 9 ելայլն տ ֆեսակ վերը որ Վասաակսց գիրքն զուգեց գ\քզկգն աա նուշաՀոա ընգ իլէֆի * մեր օրերս այլ ^աթանեան վարդապեան ( \Լրասսր 9 93)
