- 397 -
Հայկական լեր անց վրայ (»)» Հայ Հագաւ , եթէ ներուի ըսել, պարծակք մ՚այլ ա֊ ւելցաւ. և սիրողաց՝ խնդրելի էէ՛ այլ ի Հայրենի» մեր , աւր կրնան րանաաէրք այս սպիաակ և փափուկ ծաղիկը Հարսնացընել իրենց ծաղկանց թագաւորին՝ Աքէ, րերաց աբեաճ. փափագելի է որ ստուգուեր ի աեզացեաց րնիկ անունն այլ. մինչել որ այն յայանսւի՝ մենք կոչեմք չքադձղուկ Հայկակաճ։ Հոնաացի բանասէր մի ըսեր է, թէ Բ*սմրկո* խոա կոչուի, րայց թոզուվք քննութեան, որ չկարծուի լփսթել ընդ Համբակ խոաի (թ. 889), թէ և իրարու չեննմանիր,
1843. Հաւքրու խոսփկ*
Աէսսձձ յայանէ Հասարակ գեանի խոա մ՚ըլլալ, ձուաձեւ մանր, թանձր էւ խիա աերեւներով, §ասախի աերեւոց նման, այլ աւելի նեզկսւկ և փդֆրիկ*
1844. Հանակ. - կղմուխ և ԱՈսապ* 1848. ճսւնլայկ.
0. Գրսց մէլ (\)ի հԳ, 30.) յիչուի շքաՇրակ խնկոց, սբսյ աեղ սւրիլ
թարդմանութեան մԷԼ ^ւ/ուււ<ւ դրուած՛ է. Հալ ան օր ԷՆ՝ է Հոաաւէա նիլթոց զու^ դու ած՛ մի.\Լր. Գարշիշաճ րոյսն (թ. 665) է Աիէինք Լ^գկ^ց Համրակա անուամր բոյսը| 1ք10հ01ա Օե*Ո1թ&ե& ըոա զիանոց , ղոր շաա գովաբանեն՝ ոսկեդոյն դեղեց9 կութեան |լ անուլաՀոասւթեանն Համարէ
1846 ♦ * Հանգալ*
Հնդկերէն անուն է (՚ձաճդաճա) ք նոյն պէս կոչուի և յօաար լեզուս . Լ. Տ*Ոէ*էսա,
Փ– Տ*0ճ*1. 0» • ԱաՕաաւ սպաձի , Ար. Աաճաաի յ^^. « իկն փայա է. եա
» բեք ցեզ չինի ք կարմիր ե սպիաակ և դեզին. լաւն այն է որ մուզասիր Լբա^ » րակէ ) լինի.. թէ սնուն ասնես 9 զակռայքն ամրացըեէ . և թէ ծխեմ օդաէ » նսւզլային 4ւ ապք դլխացաւութեան՝ օծելով » » եւ այչնւ — Հնդկասաանի և կզզեացն ծառ կամ թուփ մ՚էք որուն կեղեւին աակ որդեր կենան ե կրծեն դեզին փայաը9 որ զօրաւոր Հսա ունի և կծու Համ. ուրիշ ապք երկիրներ ում այլ խնամքով մշակուի։
1847. Հանգան*
Հիլուի յալխարՀազր. \թորենացւոյ, և ի Հնդիկս, դուցէ ըլլայ վերոյդրեաչն*
1848* ճանդարի.
Ա^ ծաոն է լեզսւաւ, յիլուած է ի \քեկն. Հննդսց դրոց (կզիլէիէ).
1.1^0 Քճ©հ^©ւտտ (Լօօոէօթօժւսա ՕոՌթհտԱսա) հօտ յ©է նօօո ա6է ^ւէհ ա էհ© 0&ս– 0&8Ա8 յոռբէզ եսէ 1).է– &&ՃՃ© էօ1ճ ա© հ© հօձ քօսոձ էհ© Տս՚ւտտ տբ©շւ©8 ւո էհ© ճւ՚ա©–
Ո6&ք - քկխաբհգբա^ահ Օբագիք \*%ա»%ի, 4888» է^– 6971
□ւցւէւ26ճ Ես ՕօօչԽ
