Էջ:Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia) 13.djvu/603

նուկյանը, Ա․ ԹոՓչյանը, Ա* 11ւթմազյանը, Տ․ Ղափլանյանը և ուրիշներ։ Թատեր․ մշակույթը տասնամյակների ընթացքում պահել ու զարգացրել են մե– ծաթիվ դերասաններ․ Օ․ Բունիաթյանը, Հ․ Սաեփանյանը, Վ« Ստեփանյանը, Բ․ Մուրադյանը, Ա․ Մկրաումյանը, Դ․ Մալ– յանը, Մ․ Կոստանյանը, Ս, Դարագտշը, Վ․ Վարդանյանը, Ա․ Ասրյանը, Թ, Սար– յանը, Հ․ Ավագյանը, Լ․ Մսրյանը, Գ․ Հա– րությունյանը, Գ․ Խաժակյանը, Բ․ Ներ– սիսյանը, Թ, Դիլաքյանը, Ա․ Կոթիկյանը, Դ․ Հակոբյանը, Ա․ Ներււիսյանը, Դ․ Աս– լանյանը, Դ․ Աֆրիկյանը, Գ․ Աշուղյանը, Տ․ Դարագաշը, Ա․ Մասչյանը, Վ․ Մելքում– Տեսարան Սարդուի և Մորոյի «Մադամ Սան– ժեն» պիեւփ ներկայացումից (1972, Երեանի Սունդուկյանի անվ․ թատրոն) յանը, Ա․ Արազյանը, Մ․ Պարոնիկյանը, Ա․ Ջրաղացպանյանը, ժ․ էլոյանը, Ա․ Բագ– րատունին, Հ․ Հայրապետյանը, Ա․ Ալա– վերդյանը, Ա․ Ներսիսյանը, Վ․ Միրիջան– յանը, Ե․ Մանվելյանը, Ա․ Ադամյանը, Վ» Բագրատունին, Վ․ Եղշատյանը, Շ․ Ղա– զար յանը, Ա․ Խոստիկյանը, Վ, Աբաջյանը, Մ․ Մանուկյանը, Ա․ Թորգոմյանը, Ա․ Ավե– աիսյանը, Դ․ Չեփչյանը, ժ․ Ավետիսյանը, Լ․ Աոուշանյանը, Կ․ Զանիբեկրսնը, Խ․ Նա– զարեթյանը, Ա, Մանուկյանը, Յու․ Ամիր– յանը, Դ․ Մկրտչյանը, Վ․ Քոչարյանը, Ն․ Գեորգյանը և ուրիշներ (Աունդուկյանի անվ․ թատրոն), Պ․ Աանթրոսյանը, Պ․ Գե– վորգյանը, Մ․ Սիմոնյանը, Ա․ Ղազար յա– նը, <3*․ Չալիկյանը, Մ․ Թամրազյանը, Գ․ Ատամբոլցյանը, Ն, Դալլաք յանը, Զ․ և Հ․ Տեր –Կարապետյանները, Դ․ Մկրտչյանը, Դ, Տրդատրսնը, Ա․ Չալոյանը և ուրիշներ (Պատանի հանդիսատեսի թատրոն), ժ․ էլոյանը, Ա․ Հարությունյանը, Ժ*․ Թով– Տեսարան Շաթիրյանի «Կովկասի արտակարգ կոմիսարը» պիեսի ներկայացումից (1978, Կիրովականի պետ․ թատրոն) Տեսարան Զեյ– թունցյանի «Ավեր– ված քաղաքի տ– ոասպելը» պիեսի ներկայացումից (1975, Երեանի Սունդուկյանի անվ․ թատրոն) մաս յանը, Ա, Բադալյանը, Հ․ Ղազազյա– նը, Ռ․ Մելյանը, Կ․ Սարգսյանը, Ռ․ Օդա– բաշյանը, Ա․ Ազնավուրյանը, Կ․ Արծրուն– յանը, Ա․ Գյոդակյանը, Ն․ Բոխ յանը, Վ․ Թամրազյանը, Վ․ Հակոբյանը, Ա․ Աբել– յանը (Լենինականի թատրոն), Վ․ Շահ– սուվարյանը, Ա․ Անդրեասյանը, Մ․ Հա– մա մջյանը, Կ․ Խաչվանքյանը, Դ․ Աիմոն– յանը, է․ Հա մ բ արձումյ ան ը, Ա, Մարրսնը, Ս․ Հարությունյանը, Հ․ Բադալյանը, Լ․ Լյալեջյանը, Ա․ Հովհաննիսյանը, Ա․ Վաչյանը (Երաժշտական կոմեդիայի թատրոն), հայկ․ ուրիշ թատրոններում հանդես եկած դերասաններ Ա․ Խուդան– յանը, Ա․ Կայծունին, Վ․ Փանոսյանը, Դ․ Գեորգյանը, Վ․ Գրիգորյանը, Ա․ Հով– հաննիսյանը, Մ․ Ղազարյանը, Գ․ Հակոբ– յանը, Կ․ Ավետիսյան–Մանվելյանը, Մ․ Կա– րապետյանը, Ք․ Գյուրջյանը, Մ․ Մարտի– րոսյանը, Բ․ Բժիկյանը, Ս․ Շեկոյանը, է, Ստեփանյանը, Ս․ Աոսյանը, Ռ․ Պապով– յանը, Ա․ ժամկոչյանը, Բ․ Օվչյանը, Ն․ Ասատրյանը, Ա․ Ղարաջյանը, Մ․ Բա– Տեսարան Շիրվանգադեի «Չար ոգի» պիեսի ներկայացումից (1978, Կամոյի պետ․ թատրոն) լասանյանը, Զ․ Գեորգյանը, Հ․ Ազիզյա– նը և շատ ուրիշներ։ Առանձնապես ծան– րակշիռ են ռեժիսորներ Հ․ Կարապետ– յանի, Աշմաթի, Ա․ Աղ աս յանի, Մ․ Ասլան– յանի, Մ․ Մարինոսյանի, Կ․ Արզումանյա– նի, Ե․ Մանարյանի, Ա․ Գրիգորյանի, Ս․ Աքմաքչյանի, Օ․ Ավետիսյանի, Ա․ Թո– րոսյանի, Ռ․ Խարազյանի, Գ․ Մկրտչյանի, Տ․ Վարդազարյանի, Զ․ Տատինցյանի, Ն․ Աարգսյանի, Վ․ Շահվերդյանի, Հ․ Ումիկյանի, Ռ․ Սարգսյանի, Ե․ Ղա– գանչյանի, Ն․ Ծատուրյանի, Ա․ Գումջյա– նի, Հ․ Աշուղյանի, Մ․ Սիմոնյանի, Մ․ Ռա~ ֆայելյանի և այլոց աշխատանքը։ Տարի– ներ ի վեր աշխատելով Կիրովականի Հ․ Աբելյանի անվ․ թատրոնում, ռեժիսոր Վ․ Շահվերդյանին հաջողվեց ստեղծել որակյալ ու կայուն մի թատերախումբ, որի մեջ աչքի են ընկնում է․ Ադամյանը, Հ․ Ազիզյանը, Ն․ Քալաշյանը, Ա․ Խոսրոեը և ուրիշներ։ Երեանի թատեր․ կյանքի ան– բաժան մասն են կազմում Ստանիսլավս– կու անվ․ ռուսական թատրոնը (գլխ․ ռեժ․ Ա․ Գրիգորյան), ինչպես և Ջ․ Ջաբարլա․ անվ․ ադրբեջանական թատրոնը (գլխ․ ռեժ․ Թ․ Աղաե)։ ժամանակաշրջանի թատերարվեստի հատկանշական կողմը բեմ․ կուլտուրայի ընդհանուր բարձրացումն է՝ առանց մեծ անհատականությունների ընդգծման։ Դա պայմանավորված էր մասնագիտական բարձրագույն կրթություն ստացած ռե– ժիսորների ասպարեզ գալով, որոնք կա– րեոր դեր են խաղացել Լենինականի, Կի– րովականի, Երեանի պատանի հանդիսա– Տեսարան Շեքսպիրի «Տիւոոս Անդրոնիկոս» պիեսի ներկայացումից (1981, Լենինականի դրամատիկական թատրոն) տեսի, Ատեփանակերտի, ինչպես և Կա– մոյի, Արտաշատի, Ղափանի շրջանային թատրոններում իբրև գլխավոր ռեժիսոր– ներ և աչքի ընկած բեմադրությունների հեղինակներ։ Դրանցից են Զ․ Տատինց– յանը (Ռոստանի «Ռոմանտիկներ», 1963, Դորկու «Քաղքենիներ», 1965, Դե Ֆիլի– պոյի «Իմ ընտանիքը», 1974, Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում), Ե․ Ղազանչ– յանը («Ապուշը», ըսա Դոստոեսկու, Աուն– դուկյանի անվ․ թատրոն, 1967, Շիրվան– զադեի «Պատվի համար», Լենինականի դրամատիկ, թատրոն, 1972, «Երկիր Նաի– րի», ըստ Չարենցի, Երեանի դրամատիկ, թատրոն, 1977), Մ․ Մարինոսյանը (Բրեխ– տի «Երեք գրոշանոց օպերա», Երաժշտա– կան կոմեդիայի թատրոն, 1966), Կ․ Ար– զումանյանը (Աարդուի և Մորոյի «Մադամ Աան–ժեն», Աունդուկյանի անվ․ թատրոն, 1972), Ա․ Գրիգորյանը Ատանիսլավսկու անվ․ ռուս, թատրոնում իր բազմաթիվ բեմադրություններով, Գ․ Մկրտչյանը (Գո– գոլի «Ռեիզոր», Լենինականի դրամատիկ, թատրոն, 1978), Ն․ Ծատուրյանը (Ա․ Օստ– րովսկու «Կատաղի փողեր», Սունդուկյա– նի անվ․ թատրոն, 1979)։ I960–70-ական թթ․ հայ ռեժիսոր, ար– վեստի զարգացման ընթացքը որոշել են գլխավորապես ռեժիսոր Վ․ Աճեմյանը, ապւս և Հ․ Ղափլանյանը։ Ետպատերազմ– յան տասնամյակների թատեր․ բազմաթիվ երևույթներ կրում են Աճեմյանի ստեղծա– գործական անհատականության և ոճի կնիքը, ոճ, որի գլխավոր հատկանիշը սո–