Հանեց պողը փչեց, պողը էրկու բաժանվեց, մի կողմից ձիավոր զորք
էկավ, մի կողմից փիադա, ղավուլ-զուռնեն առաջին ածելոն մի դհիցը
մտավ,մեկել դհիցը հ՚ էլավ:
Տղեն ասեց.— Լա՛վ, թող մնա, առավոտը կփոխենք:
Թեք ընկան, քնեցին: Քշերը տղեն վեր կացավ, ասեց Մուրզին.
— Մուրզա, ուզըմ եմ պողը գողանամ:
Մուրզեն ասեց.— Ես վաղուց եմ վե կալել:
— Դե,— ասեց,— պրծի էթանք:
Էտ վախտը Մուրզեն ամարաթը վե կալավ, գնացին:
Գյամչին առավոտը վեր կացավ, իրան տեսավ ծովի ղրաղին
բաց քնած ա, նա՛ ամարաթ կա, նա րան:
Ասեց.— Կարելի ա էրազըմը րլնեմ:— Պողը դրել էր գլխատակր, վե
կացավ տեսավ պողն էլ չկա,— Էս ի՞նչ թալակ էր՝ ես ընկա,
— ասեց ու իրեն քցեց ծովը:
Տղեն պողը վե կալավ, Մուրզի հետ էկավ իրա կնկա կուշտը:
Կնիկն ասեց.— Կէթաս աղին կասես, թե չկարեցա Մուրզին բերեմ,
գիտեմ, գլուխս պըտի տաս, թող իմ ձեռովը ես ժամ անեմ, հաց
տամ, նոր իմ գլուխս տար։
Աղեն իրավունք տվեց նոքարին, ասեց.— Գնա՛, արա:
Տղեն տերտերներին կանչեց, ժամ արեց, հաց տվեց, աղին
ասեց.— Արի ընտեղ, որ իմ գլուխը տաս, իմ շանդակը ընտեղ թաղեն
Աղեն էկավ րնտեղ կաննեց:Էտ կաննած վախտը տղեն ասեց.
— Հաց թե՛, Մուրզա։
Սուրզեն ամեն բան պատրաստեց, կերան, խմեցին, վեր կենալու
վախտը՝ տղեն ասեց.— Համփերե՚ք, մի տեսիլք էլ ունեմ, տեսեք,էննա։
Դա պողը փչելուն պես պողը էրկու կես էլավ, մի զորք ձիավոր,
մի զորք էլ փիադա էկավ, Տղեն ասեց.— Տվեք աղի գլուխը վե կալեք:
Ըտիան մարթիկը ասեցին․-Ով որ ուրըշի հըմար ֆոր քանդի,
ինքը կընկնի մեչը։
Էտ տղեն իրա կնկանը վեր կալավ էտ քաղաքիցը հեռացավ։
Կնիկն ասեց.— Էթանք քու հոր քաղաքը:
Ասեց.— Ես չեմ գիտալ իմ հոր քաղաքը:
Ասեց.— Ես գիտամ:
347
