Տղեն մտավ բախչի մեջը, ման էկավ, Անմահական աղբուրը գտավ, ջրիցը վե կալավ, ման էկավ՝ Անմահական խնձորն էլ գտավ, քաղեց, էկավ մտավ թագավորի աղջկա օթախը, տեհավ հացը հազիր դրած ա, նստեց, կերավ: Տեհավ՝ ըտեղ մի պապիրոս էլ կար, կեսը քաշած էր, կեսը մնում էր, վե կալավ քաշեց: Եննա թագավորի աղջկա օթախի դուռը բաց արեց, մտավ նեքսև, տեհավ որ թագավորի աղջիկը քնած ա. ոնների տակը դրած չամադանները դրեց գլխավիրևը, գլխավիրևի չամադանները դրեց ոնների տակը, եդ դառավ իրա մատանիքը դրեց աղջկա մատը, աղջկա մատանիքը դրեց իրտ մատը, կռացավ էրկու թուշն էլ պաչեց, դուս էկավ: Էկավ, Խնձորն ու Ջուրը վե կալավ, նիլլավ Թռման դևին. Թռման դևն էր՝ թռավ, գնաց: Տասն օրվա ճամփեն համարյա մի սհաթումը տարավ: Տարավ Ըռեհան թագավորի ամարաթի տակին վե դրեց: Տղեն բանձրացավ վիրև, թագավորն ու թագուհին էկան ընկան շըլընքովը։
— Գալդ բա՛րի ըլնի,— ասեցին,— գնացիր, ման էկար, էկար։
Հինգ օր էլ պահեցին ըտեղ, լավ ուտացրեցին, խմացրին, հինգ օրից եդը թողին էթա։
— Շա՚տ բարև կտանես մեր աղջկանը,— ասեցին։
Էլի նստեց Թռման դևի վրա, Թռման դևը թռավ գնաց, տարավ իրա տանը վե դրեց։
Էգսի օրը տղեն վե կացավ, նիլլավ ձին, գնաց Թարխուն թագավորի ամարաթը, հանեց Անմահական ջուրն ու խնձորը տվեց թագավորին։
Թագավորը տխրեց, մի խոսք էլ ա չասեց։ Տղեն եդ դառավ, գնաց իրանց տուն։
Թագավորը շատ թունդ բարկացավ վեզրի վրա, ասեց.— Դու ասում իր՝ կէթա, էլ չի գա, բա խի՞ էկավ:
Վեզիրն ասեց.— Ընտեղ քոմմա սեհրբազ են, թե ո՞նց ա եդ դառե՝ չեմ իմանում։
Խաբարը տանք Մարջան թագավորի աղջկանիցը։
Թագավորի աղջիկը եբոր զարթնում ա, բիրդան տենում ա չամադանները փոխված ա. էթում ա լվացվելու, տենում ա՝ մատի մատանիքը փոխված է, իրա մատանիքը չի, էթում ա հայլուն թամաշ անում, տենում ա՝ էրկու էրեսին էլ խալ կա, բաց ա անում
