Այս էջը հաստատված է
Թագավորը պսակում ա, յորղանը քաշում վրեն՝ ոնները բաց ա մնում: Դերձիկը էն սհաթը փեշի տակիցը հանում ա ղամշին, մի լավ շեպում ոններին թե չէ ալբիալը թագավորը ոնները իրան ա քաշում, յորղանի տակովն անում։
— Թագա՛վորն ապրած կենա,— ասում ա դերձիկը,— յորղանու գյորա ոտդ մեկնա։
Թագավորը որ լսում ա դերձիկի էս խելոք ջուղաբը, էլ ըսկի ձեն, ծպտուն չի հանում. դեռ հլա մենծ փող էլ ա բաշխում նրան ու ընենք ճամփու դնում։
Շատ դրուստ ա ասած, որ՝ մարդ իրա յորղաննու գյորա պտի ոտը մեկնի:
