Ըտեղ աղջիկը հարցրեց.— Ընչի՞ հմար նամակը ղարավաշին չտվիր, տանի։
— Թագա՛վորը սաղ ըլի, չտվի, որ ինքը գար տենայի, ես պատկերըհան եմ, պատկերը քաշեի։ Եբոր ասեցի, թե. «Իմ ձեռովը պտի տամ», ղարավաշը գնաց, էկավ, թե ասում ա. «Ո՛ւմից բերել ես, տար տուր իրան»։ Ճարս կտրվեց, ղարավաշին բռթեցի, մտա նեքսև։ Աղջիկը հրամայեց ղարավաշներին, ճիպոտները վե կալան, ինձ էնքան տվին, որ էլ չիմացա, թե ո՛նց գլուխս ազատեցի։ Գնացի մի առվի վրա, որ լվացվեմ, տեհա մի պառավ էկավ, գնացի էդ պառավի տունը, ըդրան պատմեցի գլխիս էկածը։ Պառավը մի ըշկապ շինիլ տվեց, ինձ մեջը դրեց, տարավ աղջկա տունը, ասեց. «Ես պտի էթամ Երուսաղեմ, թո՛ղ էս ըստեղ մնա, թե էկա՝ կտանեմ, թե չէկա՝ քեզ ըլնի»։ Ըշկապի միջիցը պատկերը քաշեցի։ Առավոտը պառավն էկավ ըշկապը վե կալավ, տարավ։ Եբոր հասցրեց իրա տունը, վե կացա, էկա, պատկերը բերեցի շանց տվի տղին, էս մալը զավթեցի։
Աղջիկն ասեց.— Ջանլա՜թ։
Ջանլաթը էկավ. հրամայեց, բազրգյանին կտոր֊կտոր արին։
Եդ դառավ Սումբաթին, ասեց.— Սրա ապրանքն էլ, քու ապրանքն էլ քեզ ըլնի, տար ծախա՛, եբոր կծախես կպրծնես, մի օր առաջ ինձ իմաց տո՛ւ։
Սումբաթը շնորհակալություն արեց, գնաց։ Եբոր ապրանքը ծախեց պրծավ, էկավ ասեց, թե. «Էգուց էթում եմ իմ քաղաքը»:
Աղջիկն ասեց թագավորին.— Ես էլ պտի էթամ, շնորհակալ եմ քեզանից էլ, քու ժողովրդիցն էլ։
Վե կացավ, իրա չրազին վե կալավ գնաց, հասավ իրա տունը։
Մի էրկու օրից եդը Սումբաթը թազա ապրանքը առած էկավ իրա դուքանի առաջին վեր ածեց, ասեց.— Էթամ տուն դիպչեմ, գամ, դուք տեղավորեք։
Էկավ տուն, տեհավ թագավորը ընտեղ նստած ա, վեզիրն էլ կողքին կաննած։ Զարմացավ մնաց։ Մտածեց, թե կա, չկա, էս իմ կնիկը սիրող ա անում։ Եբոր կնիկը մարդին տեհավ, ասեց.— Արի՛ նստի, արի՛ նստի։
Ասեց.— Ներողությո՛ւն, էթամ ապրանքը տեղավորեմ։
Ասեց.— Խի՞ քու ծառեքը հավատարիմ չե՞ն, նրանք կտեղավորեն։
