Էջ:Հայկական տպագրութիւն.djvu/65

Այս էջը հաստատված է

սակայն լեզուն է մի ազգի սիրտը, կենդանութեան կրակր։ Շատ հասկանալի է, որ իր տանը չունենալով ընդհանուր գործածական, ճկուն լեզու, հայը պիտի դիմէր օտարին և նրա լեզուի մէջ գտնէր ճաշակ, նրբութիւն Հայի պէս մի ենթարկվող, ցիրուցան ազգ երկար ժամանակ ոչինչ չէր ստանում իր մայրենի լեզուով և սովորում էր արհամարհել նրան։