10
Հետ անբաժան) որ մի կողմից Վյսո֊ունսչլ ԼօԵթԱ^ՕՀ)) միւսից ԱՀուրայ կ կոչւում՝♦ ս Հսկե֊ ով աո֊անց քնի ^ նա պաՀպանում՝ Հ– \$՝ազքէասյի արարաձրլ գեւերի չարեաց գեմ՝ » (ՍԼվեստայ ^ եաշա^է ՚իբրեւ լուսատու զօրութիւն, Հե֊ աեւարար նա պեպք ե լին եր եւս եւ
(էձք—ձ՛"–^"՛*» ազբիւր. յրիթրան ս աալիս
ե աճումն^ աալիս կ առատութիւն ք տալիս ե քսա^ շինք ^ տալիս ե մառ. անգու թիւն եւ կեանք ո (^ևոյնտեղյ^ նա ոչ^ միայն մարմնաւոր
բարիքների) այլ եւ Հոգեւոր յատկութեանց պարգեւատու եր * թագաւորաց եւ պատերաղ֊ մողների Հովանաւոր% նա իրան ընկերակից ուներ րեթրագնա Լայլապես՝ \^րաազնե") յաղթու֊ թիւն^ յ մեր ՎյսՀագն աստւաելԼ% իբրեւ ճշմար֊ տոլթեան պաշտպան՝ \^րաոշայիէն: \^րամաղգի եւ յ&Հրիմտնի՝ բարի եւ չար դի$ ուներ
իւր որոշ^ աստւաեային տեղը♦ թեպետեւ արա֊ րաե յ^րամազգի ^ սակայն նա սերտ միացաՆ եր նորա Հետ այնպես յ ինչւզե" ՍՍս(Է երկնակամարի Հետ է ս իւ/ սաեղհ եցի ծիթրային ^ որպկս զի նորան այն չափ բարձր պաշտեն է սչյնչափ մեձա֊ րեն) ինչսլկ՚ս ուր ամա զգայ իս ք ինձ ինքնիս ^
ասում՝ ե իրանի հ՝ այր ա գոյն աստւահ՚ր Քյ»ագաշ^ աին (ՄիՀիր եաշտ I),1
§արւայ ք\րգ աէ/իսըլ եւ ամէ֊ն մի ամսի օրլլ նւիրւաՆ եր ՄիթրՀ/ի պաշտամունքի
ւ ք՚ւ-ծոշ Շստօոէ, »Լ6Տ ՜աէնւ՚Յ,"
ՐծՈՏ, 1902* թ– 8* Գիրք* ն՞Ր է լոյս սաե»ս*հ Խւ. պաաարոա. -%ակա֊մ՝ է ի^ր ժէլ դՏոխ ևւ. թարմ՝ Նիլթ ծիթրայի պաշ֊ աամւաւնքի ա<ւ*^/»«»|1(ւււ»Աւ վերաբերեա»։
