Էջ:Հայ վաճառականութիւնը Ռուսիայում.pdf/54

Այս էջը սրբագրված չէ

- 45 -

Հեաեւ մեծ մասամբ, վաճառականութիւնը ձեր ձեոքին կր » ու՛ստի եւ. ինչպէս Պարսկաստանու մ րնակուող ֆ այնպէս էլ մանարանդ մեր Պետա— թ եան այլ եւ. այլ քաղաքնե րում արդէն բազմացած 4այ բնակ իչները » **րոնք ա ո եւ ար ո վ են զբազւ ում » ամենաՀպ ատակ օրէն ին գրեցին մեղ • որ Պարսկաս աանում եղած Հայերիղ Հեա այն աոեւ աուրը վերականգնիլ ի հլ նորոգոլ ի է Եւ մենք % առ այն ժողաէոա^րղ ունեցած մեր կայսերական ողորմութեամբ սրանոփէ յայաարարոսմ ենք որ աքեր Հովանաւոր*** թեան ներքոյ եղած քաղաքնե րի Հեա ունեցած աոեւաու րը (ցանկալ ի է որ) նո– րողուի եւ աոանց որ եւ է վտանգի դարձեալ յաճախեն ինչպէս կասպից ծովի ափերին եղած քաղաքնե րը , այնպէս է լ մեր Պեաութեան խորյ>երը ^ ել եթէ կը ցանկանան , թող այն քաղաքներում եւ գաւաոներում , սրահդ որ աոաֆ բնակւում էին « գարձեալ բնակ անթիւն Հաստատեն եւ ա, ղաա% աոանց արղելքի աոեւտո*ր անեն « մենք էլ խոստանոա մ ենք % որ նրանց աոեւ աուրը ոչ միայն կր պաշապանենք եւ ՐՈ/"Ր Հարկաւոր գոր– ծերի Համար էլ կը Հրամայենք Հոգ աանել » ո❁յլ ել ամենա ողորմած օրէն նորանոր աոանձնաշնորՀո* թ իւննե ր կը աանք #՛ որպէս ղի աւելի շաա շաՀ եւ օգուա ունենան « Եւ որպէս ղի Հայ ժողովուրդր աւելի եւս Համող֊ ու ի եւ Հաւաաա յ • մենք% աեղւ^9յս Հայեր ի խնդրի Համաձայն « բարւոք Համարեցինք նրանցից մէկին՝ ՏովճաՕճհո ԿաՈԱԱքհտիճ ո» ղարկել ձեղ մօա մեր այս բացարձակ Հրովարտակով եւնրան յա յանելով *քք* ր ամենա ողո րա մած կամքն ու բոլոր Հայ ժողովուրղի >խնդիրների Համար ՝եղած որո֊ շուաՈ»երը% կափքենում ենյ$ որ դա ք էլ նրան բոլորովին Հաւատաք % 9ի Հաստատութիւն որոյ մեր ս. յո բացարձակ Հրովարաոակը արա ած է մեր

արքունի կնք«վ»% ՀԱրձան. Ա. 161-162. Պեաբ • Ծեծի յարաբ. 352)» (1) 1723 յունիսի §֊ին ՕովՀաննէս կարապետը սաացաւ 100 ոսկեդրամ

ել ճանապարՀ ընկաւ դէպի Պարսկաստան • իր Հեար աանելով ( բացի

(1) Այ- տպարկտւել է Հայերէն թարգմանութեան հեա , եւ թարգմա-

նողներն ել ՚Լու.կաո կղիաեանրլ ( Լուկտ» իլի*) , ՓԻրԻ 1ի*%այագահեանն ել $ովՀ…ննկո կարապեալւ • թարգմՆտնու թիլնը խաւն է ե էոնրա ց՚աէարհ լի , աՀա որ գկո նմ^յլ, ս վակաՆ ԼսԱ*ց Ա"կին , որն որ Հարոից երկրաՈ եք րն֊կեալ% մեր ի\փրայգօո ութ ե ան ոզորմո4.թեամրն Լա՚» ր—րն ոլնեմք ։ Աեղ Հաանիայ ՛՛որ վաղուց մ֊ամանակաց մեր ե Պար*ից թագաւոբութեան մքվու » աէենայն Համ հվ ՛իրով գիրանք գրել ե Համորձակ *$ովգագարութ իւն տայելէ է # երկու կոզմանց աւեաութիւն ելկլ նորայ . ՊաՐսԻտ երկ Ւքն ի*ւգվկց եւ կտրվեց և էն ժամանակու» Հեր սՎդ «յգարերն որ չամ՝ախի են , լաս, մեե նեղութիւն Լ Հեծ ղարա րութ իւն ան տվել . ե սպանութիւն ան «՚րել եգ քաթգան մեղ «քարա է գարաց որ դւաբէա երկիրն Հեր որի զօրութիւնն րանացանկք . Ասաո^ե^լ ոզոր֊ մնլթեամրն Լ աքոզութեամրն եոպկո արարինք , որ՝ ինչ՝ քաղաք որ ^էԽլ&նայ ձովաիուն է, –/–է* քազաքովն վեըոյ ա*վգայգա րՀրն ամենայն Համ Հեր երկիրէԽիՆ գոլման շք^ գայ. մեր Հրամանին աակուՈպյ Լ մեր ձեաւնուՈայ )) «(քեարոո 353)«

□ւցւէւ28ճ