Այս էջը սրբագրված է
Թէ ընդերքին ովկիանոսի... Ըսէ՛ք ապա, երթամ գտնե՛մ, Գամ ու տերև-տերև բաժնեմ Յուսակտուր հոգիներուն...
Ե
Արձակած նետերդ բոլոր, Մերթ թուանւոր ու մերթ ժանտալի Վերադարձան դարձեալ քեզի, Արագութեամբ պումերանկի։
Քե՛զ կ՚ուզէիր վիրաւորել Ու զգետնել, homo sapiens, Բայց դուն ահա ինքդ զգետնուած Ապաշաւով հանցաւորի,
Կուգաս խնդրել, որ չընդմիջուի Երթը մոլոր՝ երկուորեակը ժամանակի, Այլ արշաւէ դէպի անհուն Ծիր Կաթինը տիեզերքի...
Չ
Կ՚երդնում ապրիլ հաշտ ու խաղաղ Քեզի հետ մա՛րդ և... ինքզինքիս, Որ կեանքն ըլլայ անկանգ հոսանք, Իւրօրինակ համանուագ ներդաշնակի...
Ո՛վ դուն խելառ և իմաստուն, Ո՛վ դուն գինով ու մշտարթուն, Ո՛վ դուն դաժան և բարեգութ Աստծոյ պատկեր խռովքահունց։
75
