Էջ:Հեքիաթ8.pdf/206

Ղոնաղին մի լավ սիլլա տվուց՝ մի ատամը վեր ընկավ։

Տեհավ ըլիլ չի, ղոնաղը շատ աղաչանք ա անում, նստեց իրա գլխի էկածը մին-մին էդ մարդին նաղլ արավ։ Էն էլ վեկացավ մի կում ջուր ածավ էդ Անուշի տակը։ Բարին ըստի, չարը ընդի։