Էջ:Հեքիաթ8.pdf/528

— Ա՚ՂէՒՀ Հան,— ասավ միամիտ ծերը.— ը-տունք հլէ դու լավ ես ասում: Ես ո՞նց լեմ գլխի ընկել է։ Զուր էլ էն մարդկանցը անպատիվ ի անում: Հե՛յ գիդի ծերություն... — Բա էն տղեքն ի՞նլ էլան, ապի,— հարցրեց աղչիկը։ — Գնացին Խամ ցըցոնց տունը, որդիէ — Է՛հ, ասլի, ըտտեղ Էլ եդ կացինը քարովն ես տվել։ Ախար նրանք. Ի՞նլ կմտածեինէ Տ են ասի՞ լ Էս մարդուն իսկի հասկացողություն շուներ: Սաղ օրը նրանց հետ ճամպա ես Էկելւ Անծանոթ մարդիկ քեղ հետ էկել են քոլ գեղը։ Բա դու տոմ։ չունեի՞ր, մի կտոր "աց լունեի՞ր, մի էրկու տեղաշոր չունեի՞ր, որ քու ճամպու ընկերնուն համեցեք իր արել քո տունը, քան թե վեր ես ունում ու ղրկում խա/խի տունը։ Որ գան էդ բանը պատմեն ուրիշներին, չէ՞ որ մենք ծիծաղատեղ կդառնանք։ Ու աղչիկը ձեռաց մի մենձ կոլոր եղլղալի գաթա հազիր արավ, թխեց, տասներկու հատ էլ ձու էփեց, րողչումը կապեց, տվուց հորն ու ասավ.— Ապի, էս բաները տար էն տղերանցը տուր., ամեն բան հասկացրու ու ասա. аԱղչիկս նեղացավ, որ ձեզ իմ տունը չեմ կանչել, հմի ձեզ համար րիգնահաց ա հազիր արել, ղրկել, որ անուշ անեք»։ Ծերը բողչեն վեր կալավ ու գնաց։ ճամպին նոր մի՛այն միտն ընկավ, որ ինքը շատ սոված ա, սիրտը ձեն ա ածում ւ Մի ձուն կլպեց, գաթի պռնդիցն էլ մի քիչ կտրեց ու ձվի հնտ կերավ, խեղճի թաղարը կտրել էր։ էկավ տղերանց կուշտը, ներողություն խնդրեց ու ամեն բան նրանց պատմեց, որ նրանց ասածը ինքը գլխի չի ընկել, որ իր աղջիկն ըսենց ու ըսենց ամեն բան նրան հասկացրոլց ու թե բողչեն նրանց համար փեշքաշ ա ղրկել։ Տղերքը իրար ըրեսի մտիկ արին ու ձեռաց գլխի ընկան, որ աղչիկն էլ իրանց կապանք ա ղրկել, բողչեն բաց արին ու մինն ասավ.— էս ո՞նց ա, ծերունի, ձեր աշխարում ը տարին տասն ու մին ամիս ա, ձեր լի и ինն էլ օրապակա՞ս։ Ծերը նրանց էդ ասածից էլի բան լի գլխի ընկավ, փոր-փոշման էկավ տուն։ — Հը, էկա՞ր, ապի,— շեմքումն աղաքը կտրեց աղչիկը,— էն տղեքն ի՞նլ ասին։ — է, մի սարսաղ բան էլ՝ հմի ասին, թե ձեր տ՛արին տասն ու մին ամիս ա ու ձեր լիսինն էլ օրապակաս... — է , ասլի, ապի,— նեղացած ասավ աղչիկը,— բերանդ ինլ էր Կրակ ընկել. ԻՂւչի ինձ խայտառակ արիր, ի՞նչ կըլեր, որ ճամ