դուք ռ խուրակի ծռնությունը միք մտիկ անիլ, այլ ընդուր թամաշ արեք, թե ծուխը ոնց ա թարազ՚ դուս տան ում... оղերքը խելբիմաղ են ըլում աղչկա շնռրքի, տեսքի ու խելքի վրա, նրանցից մինը աղաք ա կանգնում ու ասում.— Խանում աղչիկւ ես պետք ա քեզ ասեմ, որ մենք հասարակ ճամփորթ չենք։ Ես էս երգրի իշխանի որդին եմ, սա էլ իմ ընկերն ա, մենք ղըլըղնիս- փոխել ենք, մեր աշխարքը ման ենք գալի, որ մեր ժողովրդի չարն ու բարին իմանանք։ Ես մի նպատակ էլ ունեմ։ Ման եմ գալի ինձ Հարմար մի խելոք նշանած ճարել։ Հմի քեզնից լավը սաղ աշխարում չեմ դտնիլ։ Դու ես, որ կաս ինձ համար, թե դուն էլ Համաձայն ես, ձեռքդ տուր։ Ու մենք Հույս աստոծ— բախտավոր կը լինք։ Աղջիկն էլ Հո էդ բանի Համար թլկտում էր. գեղըցու աղջիկւ իշխանի Հարս, ըտոլց ավել ի՞նլ կուզեր։ Ու նրանք նշանվում են, ետո պսակվում ու իրանց մուրազին Հասնում3 ։ 1 &արազ—֊Կանոնավոր—Ծ. Р. : 2 ՜Հրլը զնի и—շորներս—Ծ ՚ Բ,ւ 3 սԵս նաղլը որ վերչացրի, Աղասուն խնդրեց՛ի մի լավ հեքիաթ սկսել, որ մեզ հասար «•նարդիվան դաոնա», «ձորը բարձրանանք»։ Աղասին սկսեց...»։ Ծ. Р. :
Էջ:Հեքիաթ8.pdf/530
Այս էջը սրբագրված չէ
