Այս էջը սրբագրված է
ձեռի մոմը տնկում ա՝ դառնում ա մի մենձ ծառ, տղեն վեր ա ըլում։ Ուշապը գալիս ա ըսկըսում ա ծառը կտրիլ, տղեն շհուն ածում ա, էն սհաթին Ասլանն ու Ղափլանը հասնում են՝ Ուշապին կտոր-կտոր անում։
Չարին ընդի, բարին ըստի։
Աստծանե իրեք խնձոր վեր ընկավ․ մինն՝ ասողին, մինը՝ լսողին, մինն էլ ալամ աշխարքին։
