(Ցեյզեից)
Մի՛ ափսոսիր անցած օրերիդ,
Էլ մի՛ ցանկար դու դարձը նոցա.
Չըդառնանա թող վշտից հոգիդ,
Թե վաղեմի բախտըդ միտըդ գա։
Մի՛ ափսոսիր. ետ չես բերելու
Ինչ որ եղել, գնացել է արդեն.
Շուտո՛վ, շուտո՛վ, քո ճամփան հեռու
Ոտ դի՛ր, ընկե՛ր, կազմ ու սպառազեն։
Տեսնո՞ւմ ես ծովն առաջիդ հուզված.
Օն, շուտ հառա՛ջ, նավակդ է սպասում…
Վա՜յ և նոցա, որ կյանքին անցած
Վհատ հոգով նզովք են ասում։
Իսկ դու, ընկե՛ր, ազատ, համարձակ
Դու ծովն ընկի՛ր ու մի վախենա.
Եվ եթե քեզ ըսպառնան անհագ
Կատղած ալիք, կռվի՛ր ու հուսա՛։
Եվ հավատա՛ — երկիրն ավետյաց
Նոքա մի օր քեզ պիտի հանեն.
Ազատություն ու սերդ երազած
Այնտեղ բաժին քեզ պիտի լինեն։
