Այս էջը հաստատված է
Սոնա Վան իր տեսածը, իր զգացածը, իր ապրածը կը ներկայացնէ իր իսկ գրած բանաստեղծութիններուն մէջ։
Այլ տեղ.
–«Հայր մեր որ համր ես
ու հետեւաբար
աւելի սուր է հոտառութիւնդ
ո՞նց ես դիմաևում այս գարշահոտին
արեան
որ հաւաքուել է այսքան հազար տարի...»։
Պետրոս Դուրեանին ցասումը երեւի բաւարար չէր...
–«Մի՞շտ ես դու լռակեաց եղել այսքան
Թէ՞ վերջերս ես միայն համրացել»։
Սոնա Վան կը շեշտէ իր յարձակումը առանց... պատասխան ստանալու՝ երբ կը գրէ.
–«Ծիծաղն ինձ աւելի է փրկում
Քան աղօթքը»։
Երբ աւելի քան դար մը առաջ Ռուբէն Սեւակը գրած էր.
–«Զէնքն աւելի զօրաւոր էր քան խարը...»։
Սոնա Վանը խօսքը ուղղելով ամէնակալին՝ կը գրէ.
–«Իսկ մեր վէճի համար
ասա մարդկանց
որ դու ես միշտ
սկզբից ինձ բզբզողը»։
