ԶՎԱՆՑՈՎ Ես հարկադրված էի... Սա բնական է...
ՎԱՐՎԱՌԱ Ջո՛ւր տվեք:
ՄԵԼԱՆԻԱ Բայց — ո՞վ հարձակվեց քեզ վրա:
ԴՈՍՏԻԳԱԵՎ (որդուն) ես քեղ ասում եմ՝ դի՛ր թափանչեղ։ Ա՛յ, բաժակ լվանալու ափսեի մեջ դիր:
ՏՎԱՆՅՈՎ Թո՛ղ ինձ, Վա՛րյա... Սպասի՛ր:
ՄԵԼԱՆԻԱ Ոչինչ չեմ հասկանում
ՎԱՐՎԱՌԱ Դա- Ռյաբինի՞նն էր, այո՞:
ՏՎԱՆՅՈՎ Ա՛խ, ես ոչի՛նչ չգիտեմ... Մութն է:
Ռյաբինինը բերում է Տյատինին, նրանց ետևից Տաիսյան՝ գլուխը ձեռների մեջ ասած Գյաֆիրան ջուր է բերում.
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Դուք, քաղաքացի Զվանցով, այս ի՞նչ եք անում։
ԶՎԱՆՅՈՎ (Վեր թռավ, ձեռին ջրով լիքը բաժակ) Ես ունեի իրավունք. հարկադրված էի։ Դուք ինքներդ նրան բռնեցիք, երբ նա հարձակվեց ինձ վրա:
ՏՅԱՏԻՆ Դատարկ բան է, Անդրե՛յ...
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Ստո՛ւմ եք դուք, Ո՛չ ոք ձեզ վրա չի հարձակվել: Առջևից գնում էի ես, իսկ Տյատինը՝ ետևից, կողքից. Ատրճանակից դուք փստացրիք ի՛նձ վրա...
ԱԼԵՔՍԵՅ Այդ- ճի՛շտ է, դուք շտապեցիք:
Դոստիգաևը քաշում է որդու թևը:
ՏՅԱՏԻՆ Գլա՛շա, մի բան տվեք թևս կապեմ:
