Էջ:Մաքսիմ Գորկի ֊ Բանաստեղծություններ և լեգենդներ.djvu/22

Այս էջը հաստատված է

կայն ընդսմին նա չի դիմում համանման եռավանկ ոտքերի՝ անապեստի կամ ամֆիբրաքոսի պարբերական կրկնության, որը հայերենում տվյալ դեպքում կարող էր բովանդակությանը չհամապատասխանող սահունություն և միապաղաղություն առաջացնել: Չարենցի թարգմանությունը կատարված է համաշեշտ ոտանավորով, ամենուրեք պահպանելով նրա վճռական պայմանը՝ տողերի ներսում հիմնական շեշտերի քանակի հավասարությունը։ Բոլոր տողերում կա 3-ական շեշտ, որոնք, սակայն, ի տարբերություն բնագրի, մեծ մասամբ կանոնավոր դասավորություն չունեն։ Անհավասար է վանկերի թիվը տողերում՝ յոթից մինչև տասը (թարգմանության 32 տողից երեքն ունի 7-ական վանկ, 15-ը՝ 8-ական, 13-ը՝ 9-ական և մեկը՝ 10 վանկ, ընդ որում այդ տողերը հանդես են գալիս խառը կարգով)։ Ահա թե ինչպես է հնչում բանաստեղծության եզրափակիչ քառյակը Չարենցի թարգմանությամբ (նշում ենք ռիթմական շեշտերի տեղերը).

Իսկ դո՛ւք աշխարհո՛ւմ կապրե՛ք
Որդերի՛ նմա՛ն կույր ու սի՛ն,—
Ձեր մասի՛ն ոչ զրո՛ւյց կասե՛ն,
Ոչ երգե՛ր կերգե՛ն ձեր մասի՛ն.


Գորկու բանաստեղծությունը թարգմանելիս Չարենցը դիմում էր համաշեշտ (տոնիկական) ոտանավորի օգնությանը, որի սկզբունքները ռուսական պոեզիայում արմատավորել է Մայակովսկին։ «Մայակովսկու տաղաչափությամբ» և, անշուշտ, ոչ առանց նրա աղ-