Այս էջը հաստատված է
Եվ այսպես մի ամբողջ օր ու երեկո Արկադիյ Մարկովիչ Ալթունովը շոյեց, շողոքորթեց իր ուղեկիցներին։
Մի անգամ երբ նա իջել էր ինչ—որ կայարանում թեյ խմելու, մորուքավոր ու սևահեր հրեան ինձ հարցրեց.
— Ասացեք խնդրեմ, դուք հա՞յ եք։
— Այո։
— Իսկ այդ մա՞րդը։
— Նույնպես հայ է։
— Դուք համաձա՞յն եք նրա բոլոր գովասանքներին հրեաների վերաբերյալ։
— Ոչ լիովին։
— Ես նույնպես համաձայն չեմ շատ բաների հետ,— ասաց հրեան ժպտալով։
Հասանք վերջապես Ռոստով։
Ալթունովը հրեաների հետ իջավ գնացքից։
Երբ նա ինձ ողջերթ մաղթելով, ձեռքս սեղմում էր, ես մի րոպե պահեցի նրան և հարցրի.
— Դուք բոլոր ազգերին գովերգեցիք, բոլորին էլ պարսավեցիք, ասացեք խնդրեմ, դուք ինքներդ ի՞նչ եք։
— Կոսմոպոլի՛տ,— պատասխանեց Ալթունովը հանգիստ ու հեռացավ։
