Էջ:Շուշանիկ Կուրղինյան - Արշալոյսի Ղօղանջներ Պրակ Ա.pdf/32

ՓԱՐՈՒԱՆԱՅԻ ԳԻՇԵՐՆԵՐԻՑ.

Լեռան լանջին, ժայռի գրկին
Ես նստած եմ մեն-մենակ,
Շուրջս խաղա՜ղ... զովիկ քամին
Թլպլտում է սանձարձակ...

Թլպլտում է—խա՛ղ է անում
Քնաթաթախ բոյսի հետ,
Գգւում ծաղկին, համբոյր քաղում
Թերթիկներից հոտաւէտ:

Թլպլտում է—խաղ է անում
Փարուանայի ջինջ կրծքին,
Ծածա՜ն—ծածա՜ն ալիք հանում,
Որ քուն չգայ աչերին...

Ծեկծեկում է ու նազելով
Կոտրտւում է Փարուանան,
Ափին տալիս, հովին ժպտում
Երգ է երգում դիւթական...

Անցած փառքի երգն է երգում
Քաջի մահը անձնազոհ,
Ձայնակցում է նրան ձորում
Արձագանգը մտախոհ...

Եւ ծղրիտն է անվերջ ծղրում,
Աւերակի ծերպերից,
Չարագուշակ բուն է վայում
Խոժոռ ժայռի լերկ կրծքից:

31