Էջ:Շուշանիկ Կուրղինյան - Արշալոյսի Ղօղանջներ Պրակ Ա.pdf/43

ՀԱՆԳՑՐԷ՜Ք ՋԱՀԵՐԸ...

Խաւա՜ր է․․․ գիշեր․․․ հեռու զենիտում
Մըշուշի միջից դալուկ դէմքերով
Ներհում են անգոյն աստղերը տրտում,
Սոսկումով պատած մարմըրում շուտով:
Տընքում է հողը. շնչով մահահոտ
Վիշտն է գալարւում երկրի երեսին,
Օդի թևերին կըսկիծի լացոտ
Մրմունջն է հնչւում չկա՜յ և լուսին. .
Բայց դո՛ւք կամեցաք մրցել երկնային
Վառ կանթեղների լոյսի հետ նսեմ,
Եւ ձեր բազմաթիւ լապտեր-ջահերին
Մի ակնթարթում կեանք տուիք վսեմ:
Եւ ահա մըռայլ, անմարդ փողոցում
Մէջ կէս գիշերին ձեր պալատներից
Շողում են լոյսեր մթութեան ծոցում
Շքեղ զարդարուած պատուհաններից:
Դուք տօն էք տօնում ու զւարճանում
Այնտեղ՝ հոյակապ մտքի, հանճարի,
Ոսկու, արծաթի, վայելքի գրկում —
Ու բարեմաղթում ամենքին բարի...
Դուք տօ՜ն էք տօնում ու զւարճանում
Ուր ամեն քարը ունի պատմութիւն
Իւր տակը ճըզմած թռուառ գանգերի,
Ուր որ աղիւսը ծծել է արիւն
Ու կաթիլները—աղի քըրտընքի...

42