Ձին հանկարծ իշին մեկ տեղ ռաստ եկավ,
Ճամփեն շատ նեղ էր, անց կենալ չէլավ։
Ձին կարծեց՝ թե էշն իրան պատիվ կտա,
Բալքի ինքն իրան ճամփից դուս կգա։
Բայց ի՞նչ տեղ էր էշն մարիֆաթ առել,
Կոպիտ ծնվել էր, կոպիտ մեծացել։
Էնպես դունչը դուզ՝ ձիու վրա գնաց.
Ձին քաղաքավարի ղոդուղին ասաց։
«Չի՞ լինիլ, մի քիչ դու ղրաղ կանգնիս,
Որ ինձ տեղ ըլի, դու էլ ճամփա գտնիս։
Կամ թո՛ղ տուր, որ ես էլա առաջ գնամ»։―
