Լեղիդ հո պատռեց, հերի՞ք չի գոռաս։
Չե՞ս տեսնում, որ դու խռռում ես, ճաքում,
Ֆիլն իրան համար՝ իր ճամփեն գնում։
Քո հաչալը նա բանի տեղ չքցում»։―
Նրան մեկ ուրիշ շուն խրատ տվեց։―
Հա՜ֆ, հա՜ֆ, հա՜ֆ՝ նրան պատասխան տվեց
Մեր պստիկ շունն, ու էլ սազն սկսեց։
«Հենց է՛դ ա սրտիս շատ ղվաթ տալիս.
Որ առանց կռվի՝ անունս լսելիս՝
Մեր հարևանի շները կասեն։
Տե՛ս՝ Զղարի շունն ի՞նչ ղոչաղ շուն ա,
Որ ֆլի վրա էլ հաչիլ կարում ա»։
Բազի քնձոտ մարդ էլ էս ա ասում,
Երբ մեծ մարդի վրա նա իր ձին քշում։―
