Կարճ քեզ ասում եմ, որ թե դու, թե ձեր
Չոբանն ու շունը. բոլոր նոքարներ
Իմ թշնամին եք, արինս եք ուզում,
Որ խմեք, ու էս կանաչ տեղերումն
Ձեր քեֆին ման գաք, մեզ փչացնեք.
Բայց դուք մեր հունարն հլա տեսել չեք։
Աստված է էսօր քեզ իմ ճանկս քցել,
Բոլորի մեղքն էլ քեզանից ուզել»։―
«Ե՞ս ինչ եմ արել, որ ինձ ես բռնում»։―
«Կտրի՛ր՝ ա՛նգամ, ձենդ, քե՛զ եմ ասում։
Գլո՞ւխ ունիմ, որ քեզ հետ չանա տամ,
Քո արածն էն ա, որ ես էս անգամ
Սոված ըլելով քեզ ձեռք եմ քցել,
Ուզում եմ ուտել, փորս կշտացնել։
Ի՞նչ իմ բանն ա, որ նստիմ, քննեմ,
Կամ մեղք հարցնեմ, կամ քեզ ազատեմ»։―
Ասեց ու գառի վզիցը բռնած՝
Քաշեց մութ մերին, ատամներն սրած։
