Ուզեցան՝ քոմակ մեզ նրանք անեն, Չէ թե մեր տունը քանդեն, կործանեն։ Բեդուղուր քոռին ի՞նչ ժամ, պատարագ Էնքան ձգձգեցինք հավատ ու բաժակ, Որ մեկի տեղը՝ բյուր ու միլիոն Իրար գլուխ կերան, որ պահեն կանոն։—
