Ինձ հո չեն սիրում էս շատ պատվելիք։ Կե՛ր ու գլուխըդ ա՛ռ, փախչինք սրանցից։ Թե չէ՝ տըված հացն կառնին մեզանից. Դու որ կտրատվիս, ոչինչ դարդ չունիմ, Ես կմնամ ցխումն, էստուց ես փախչիմ. Մարդին մարդ շինողն որ շորն է էլած, Գնանք մեր սարը, անիծվի էս հացն»։
