ԳԻԳՈԼԻ— (Կարկանդակը վերցնելով) Տանում իմ, տանում, ախչիի պարոլն*», (Փնթփնթալով) 8իս էլ չիմ իմանում, ինչ իմ անումւ Շտապով դուրս է գնում դիմացի դոնիցւ
Տեսիլ Գ
ԷՓեՍ՜ԻԱ, ՍԱՄՍՈՆ
ՍԱՄԱՈՆ— Իստակ շշկլեցլ՛իր, ախչիկ-պարուն։
ԷՓԵՄԻԱ— (Հոնքերը կիտած այս ամբողջ տեսիլում) Քիզ ո՞վ է հարցնում, էրնեկ գիդենամ. դուն տա՛ր էստունք կարքի բի ու չա՚լիշ արի ինձ չամանչեցնիս էսօր, Աամսոն, թե չէ, էլ ինձմեն լիս պրծնի։
ՍԱՄՍՈՆ- Դիփ լավ կուլի, ախչիկ-պարուն,
ԷՓԵՄԻԱ— Ինչ ասիլ իմ, լա՛վ միտդ պահե, դի՛փ լազաթով ըլի, ամեն բանը իր վուխտը մոդ գա. մե /սոսկով՝ մա՛զը մազեմեն չանց կացնիսւ
ՍԱՄԱՈՆ- Դի՛փ, դի՛փ, ախչիկ֊պարուն։
ԷՓԵՄԻԱ- Ու զուն էլ է՚նենց հաքի, վուր դիւիանանց աճկը վրեն մնա. սո սան ի ատլաս արիւալուխը, սիսլտա չերքեզկեն, մաջեքը կարքով լիդ կու ծալիս, էրծըթե քամ արը…
ՍԱՄԱՈՆ- (Խոսքը կտրելով) Խանջալն էլ կապի՞մ, ախչիկ֊պար։: '/…
ԷՓԵՄԻԱ— (Շարունակելով) Բաս, քա', էնդոլր խո չբախշեցի վուր զանդկումդ պահիս, խա՛նջալն էլ կապն ու (2ախ ձեոքր ա£ ուսից 1^քի վրա տանելով մինչև ձախ կողքը) սապիրիս ծամլեն էլ շինե', Մե խոսկով՝ դիփ ունի մոդ լա՛ զա թի էրևա, վուր դիփոլնքն ասին, վուր մարթ / յ ու մարթու տանն իս դու/ուղ անում։
ԱԱՄՍՈՆ— Վո՞ւր օրը լազաթով չիմ էլի, աիւչիկ֊պարուն։
ԷՓԵՄԻԱ— Քոլ գլխի պատռվիլը գիզենա. մեկ Էլ հի՜մի իս ր՛ ղաթով. արա Էտ ի՞նչ կարք Է, լեվրելելո ման իս գալի։ Քա՛նի ջեր իմ քք ղ ս,սի, վուր Էտենց ինձ մոդ մի' տուն զա. օմքին տեսնե ի՞նչ կոսե Չէիր կանա դոշիտ կոճկնիրը կապի'։ Հարիեն պիտի լաքիա ը/ի։ Աճ! իրդ րա՚ց արա, էլի՛, տեսնում իս խալխի լաքիեքը վոլնց ին ժաժ գալի, դուն էլ է՚նենց ժաժ արի, էլի՛. նրանցմեն պակաս մ արթու վոլրթոլ մոդ ի՛ս, թե ի՛նչ է,
ՍԱՄՍՈՆ- Զեռիս բան ունիմ, ախչիկ-պարուն, խո տեսնում ի»։
ԷՓԵՄԻԱ— Տուտուց-տուտոլց մի' խոսի, յիս քիզ ինչ ասում իմ, դուն ի՛մը լսե։ Մե խոսկով, իստակ, կարքի, քաղաքավարի տուն ու դուս կո-45
