ԳԻՔՈ— Հա՛, բան ունիմ ասելու,
ՇՈՒՇԱՆ- (Ծնկանը խփելով) Վո՛ւյ, քոռանամ յիս, ի՞նչ խաբար է• ԳԻՔՈ^֊ (Ուղղվելով) Ի՛նչ խաբա՛ր… ՇՈՒՇԱՆ- Հա՛,
ԳՒՔՈ- Լավ խաբար չէ, Շուշան։
ՇՈՒՇԱՆ- (Ավելի վախեցած) Ի՞նչ Է, խի՞խավիչ է'։
■ £ Կհկեյր, կսւրր թուլնեյով, վախեցած նայամ է նրսւնցւ
՝ ԳՒՔՈ- (Զարմացած) Ո՛վ Է խիխտվի. ի՞նչ իք ասում, , ՇՈՒՇԱՆ- Պե՚պոն. բաս չէ խի՞խտվի,
ԳՒՔՈ- (էրեսը խաչակնքելով) Տե՛ր օզորմած աստուճ, էտ յիս չիմ իմանում, ի՞նչ իք ասում• ՝
ՇՈՒՇԱՆ— Ախար, իրի գուն կեսգիշիրին գամբց վիկալավ, գնաց ու ջեր չէ տուն էկի։
ԳՒՔՈ-֊ ՀԱ՛, օխնած հոքի, վախեցա. նա ի՞նչ խիխտվիլու ահ ունե… էն ի՞նչ Քուռը պիտի ըլի, վոլր նրան,ախտե։ ՇՈՒՇԱՆ— Բաս ի՞նչ խարար էիր ասում։ ԳԻՔՈ- Ի՞նչ խաբար էի ասո՛ւմ… '՝*
ՇՈՒՇԱՆ- Հա՛, մե չո՛ւստ ասա, թե աստուճ կոլ սիրիս, ԳՒՔՈ- Մո՚ւլափ, է՜, մի քիչ հա՚մփիրոլթին ունեցի, հեր օխնած, Աստուձ շատ բանիր է գրի մարթոլ ճակտին՝ վախտ կա ուրախռլթին, վախտ կա տխրոլթին,
Գրպանից հանում է քթախոտի ւոուփը:
ԿԵԿԵ1- (Աոանձին) Ւնչկլի կոսե, իմն ինձ կոլ հասնի, ՇՈՒՇԱՆ- Միզ համա խռ զարթնի տխրութինը աստուձ ուրիշ բան ./ ավի,
ԳԻՔՈ- Ի՞նչ անիս. Շուշան, աստձոլ ձեռին 4՝ ուրախոլթինն էլ, (Հո-.■ան?.սմ է) տխրութինն էլ… (Կրկին հորանշամ է և քթախոտ քաշում) ՝ր մ… է՛է… Վոլնցոր աստուձ դոլզե, էնենց կուլի մաբթոլ բանը, ՇՈՒՇԱՆ— Նրա կամքն ըլի, ի՞նչ անինք,
ԳՒՔՈ- է՛տենց է, է՛տենց, Շուշան… Ախար, էսօր առոլտեհան լավ Ր„Ն չիմացա, էլ չդնշացա, ինչրոլ չգնացի ու ձիր փեսի հիդ դեմուդեմը ,ի,,,սերա• (Կեկելին) Շատ հարց ու բաբով արավ քիզ, ա՛յ Կեկել։ (Կե-կե||ւ թեթև գլուխ է տայիս Գիքոյին, աոանձին աչքերը սրբում է և կարը
…..՛ունակում) Խիստ իմ կարոտի, կո՛սե… (Քթախւսո քաշելով) Հը՛մ…
II,..
Կհկենույն միջոցին ւյսւր1]Ա1| սրբում է աչքերլււ ՇՈՒՇԱՆ— Հալեցիր ու մաշեցիր խոմ, Գիքո. մե ասա' ու պրծի, է՛լի։
