Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/119

   Օրըս մաշվեցավ խիստ տառապանքե,
Ձեռքըս թուլացավ անխոնջ վաստակե...
Կենջ օրես մինչ այժմ ժիր աշխատեցա,
Ու կուշտ-փոր հացի երես չի տեսա։

   25 Ալ ի՜նչ ում ետ կա այս փուչ աշխարհքեն,
Որ հեչ բան չունի զատ ի տանջանքեն...
Ասաց ծերունին ու ընկավ Վանը,
Ջրի մեջ գըտավ իր գերեզմանը։