Մեզ սիրում են, մեզ հարգում են,
Խելոք, բարի մեզ ասում են՝
Երբ փող ունինք, բայց ատում են
Թե փող չունինք. խիստ ատում են։
5
Մեզ մատնում է փողի համար
Մեր սիրելին՝ նույն և եղբայր.
Ուրանում է մեզ նա իսպառ,
Թե փող չունենք, ախ հոգի չար։
Թե փող ունինք՝ միշտ փարվելով
10
Անցկացնում ենք օրն խնդալով,
Թռչըտում ենք երգով, պարով.
Թե փող չունինք՝ մընաս բարով։
Նա գընում է, հեռանում է,
Նոր ըզբոսանք որոնում է,
15
Թե կուշտ սեղան հոտոտում է,
Անխղճմտանք մեզ թողնում է։
Նրա գլխեն այն ժամանակ
Ցրվեց կորավ քու հիշատակ՝
Թեկուզ բարի, թե որ դարտակ
20
Տեսավ քիսատ. ա՜յ անառակ։
Ո՜վ անառակ Քերոբ եղբայր,
Պայծառ օրս արիր խավար,
