№ 10 27 Iնշպես շանթերով էին հղփացած,
№ 10 28 Սրտի մեջ այդպես կայծ ու շանթ էին...
№ 10 32 Եվ խաղակիցքu... (կորուսած ըերկրա՜նք):
№ 10 33 Եվ հանկարծ, մի օր (տոն էր զատկական)
№ № 10 և 22 34 Չորս հոգի ղավազ, հետերն ալ մի սպա»
№ № 10 և 22 40 Դա ալ անկենդան ընկավ ի տապաստ։
№ 10 42 Ուրացավ ճակատն, ուրացավ հային
№ 10 43 (Կամա՞վ թե բըռնի՝ այդ ես չըգիտեմ)
№ 10 47 Չէին հաների նորան պար, և խաղ
№ 10 48 Ե՛ր զգեստ թանկագին, և՛ զարդ ոսկեղեն...
№ 22, ԳՔԲ II, ՌՊԵ I, 48 Ո՛չ զգեստ թանկագին, ո՛չ զարդ ոսկեղեն.
ՀԱՅ ԳԱՆԳԱՏԸ
(էջ 120)
Պահպանվել է երկու ինքնագիր «Հրավեր քաջին» խորագորվ՝ ՌՊֆ, № № 14, 22, թ. 7ա–բ։ Առաջին ինքնագիրը հեղինակն ուղարկել է Փ. Վարդանյանին հեատևյալ երկտողով. «...Ուղարկում եմ և կարճ, և անհամ բան, որն, հուսամ, մեծավ ներողամտությամբ կկարդաս»: Այդ ինքնագիրն ունի «սեպտեմբերի 16» նշումը, առանց թվականի։ Բանաստեղծության մասին հիշատակություն կա Ռ. Պատկանյանին գրած Փ. Վարդանյանի 1876 թվականի հունիսի 18-ի նամակում, որից պետք է եզրակացնել, որ այն գրվել է 1876 թվականի հունիսից ոչ ուշ։
Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ, 1877, № 3, «Հայի գանգատ» վերնագրով, ապա նաև՝ ԱԵ, էջ 10—11, ԳՔԲ II, էջ 122—123, ՌՊԵ I, էջ 151։
14 ինքնագրի տեքստային տարբերությունները.
|
ԲՈՂՈՔ ԱՌ ԵՎՐՈՊԱ
(էջ 121)
Պահպանվել է երկու ինքնագիր՝ ՌՊֆ, № № 12, 22, թ. 8ա — 9ա։ № 12 ինքնագիրը, որ ունի «Վանեցոց բողոք» խորագիրը, հեղինակը մի երկտողով ուղարկել է Փ. Վարդանյանին։ Ինքնագրի տակ նշված է՝ 1876, սեպտեմբերի 9։ Գրության մոտավոր ժամանակը որոշվում է Ռ. Պատկանյանին գրած Փ. Վարդանյանի 1876 թվականի հունիսի 18֊ի նամակով (ՌՊֆ, 23 1116)։
Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ, 1877, № 3, էջ 200—201, ապա՝ ԱԵ, էջ 6—8 ԳՔԲ II, էջ 119—120, ՌՊԵ I, էջ 147—148:
