մեր դպրոց<ների> համար պարտավորական լիներ և նա գրեց «Մեզ ինչ է պակաս» բանաստեղծությունը և որովհետև Օր. Գայանե Հովհաննիսյան (ապա տիկ. Մատակյան) ներկա էր իմ առաջարկությանս, այս պատճառով հիշյալ ոտանավորը նվիրեց նրա անվան...»։
Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ, 1879, № 10, էջ 115 — 116, ապա՝ ԳՔԲ 11, էջ 144 —146 («Մեզ ի՞նչ է պակաս» վերնագրով) , ՌՊԵ I, էջ 174 — 175 («Ի՞նչ է մեզ պակաս»)։
Գրության ստույգ թվականն անհայտ է, հետևելով ՌՊԵ 1-ին, զետեղեցինք 1879 թվականին գրած բանաստեզծությոլնների շարքը։
№ 31 14 Դա է բեռնակիր Վարիր թըշերին,
№ 31 37 Այս քանի՜ դարեր Հայն է հալածված,
№ 31 39 Լումա լումայով [հայը] ժողովեց,
№ 31 , Փ 43 Չէ՛, Հայը չունի յուր մեջ գիծ թերի,
№ 91 44 Ամեն գործի մեջ հմուտ է, անթերի,
Փ 44ա Ամեն գործի մեջ հմուտ է, ու արի.
ՄՇԵՑՈՑ ՆՈՐ ՍԵՐՈՒՆԴ
(էջ 161)
Ինքնագիրր չի պահպանվել։ Գրության ժամանակն անհայտ է: Հիմք է ընդունված առաջին տպագրության թվականը:
Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ, 1879, 74 7—8, էջ 163—164, ապա՝ ԳՔԲ II, էջ 139 — 140, ՌՊԵ I, էջ 169:
ԱԶԳԱՍԵՐ
(էջ 162)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Գրության Ժամանակն անհայտ է։ Առաջին տպագրվել է՝ Փ, 1879, 74 12, էջ 88— 89, այնուհետև՝ ԳՔԲ I, էջ 160-161, ՌՊԵ 1, էջ 179 — 180։
|
ԼԱՎ ԷՐ ԵՐԲԵՔ, ՔԱՆ ԱՆԱԳԱՆ
(էջ 164)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ. 1880, № 2, էջ 127, այնուհետև՝ ՌՊԵ I, էջ 192 — 193։ Ինչպես երևում է Գ. Խալաթյանին հասցեագրած Ռ. Պատկանյանի 1881 թվականի հունիսի 22-ի նամակից, (ՌՊֆ № 1714), հե–