Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/51

25 Միակ Որդիդ պիտի մեռնի, որ ազգ մարդկան ազատե,
Անգոհ մարդը նորա գլխին հայհոյանքներ կըթափե.
Հա՜յր, Հա՜յր, ինձնից թո՛ղ հեռանա այս բաժակը դառնության,
Որոնց համար ես պիտ մեռնիմ՝ բընավ չաժեն փրկության.
Բայց թե Որդուդ դառն մահը ազգիդ կուտա նոր մի կյանք,
30 Նոցա անթիվ մեղաց համար լիցի՛ արյունն իմ փըրկանք»։