102 ներկայացուցիչ էր, ճիշտ է, Հայաստանը
այդ Ժամա՛նակ գես բաւական սքկկաիւութիւն ունէր, բայց և այդպէս, արԴամարԴել Պարսկասաանը, որ Բիւզանդիայի Դամար անգամ մի աԴարկոլ թշնամի էր, կը լինէր մի թոյլ ու անպաշտպան երկրի իսկակա՞ն շաԴերը չը հասկանար Տիրանը աշխաաում էր Դգօր Սասանեանի աչքի ասաչ ազաաել Հայաստանը կասկածներից։ Գրա Դամար Դարկաւոր չէր վերացնել քրիստոնէութիւը. բաւական կը լինէր ևյոճ ական ազգհցութեան թուչացու֊
մը» Եւ մենք տեսնում ենք մի շատ Դեաա֊
քրքրական Դանգամանքւ
գրիգոր Լուսաւորչի տոԴմլ։ Ներկայա
ցռլՏԻչ չ՝ձէր կաթոդիկոսութեան Դամար, ուստի աոա$ եկաւ մինոր կաթողիկոսական աոԴմ—Ալբիանոսի տոԴմլչէ Ալբիանոսը մէէլն էր այն քրմերից, որոնք գրիգոբ Լուսաւորչի
ձեռքով մացրվեցին քրիսպոնեայ ԴոգԱորա֊
կանութեան կարգը։ Կարելի է ենթադրել որ դա Դեթանոսակսի։ Հայաստանում նշանաւոր տոԴմի ներկայացուցիչ էր, որովԴևտև Լուսաւորչի աոԴմից դուրս Ալբիանոոի սերանգէէ էր միայն, որ ժառանգական կաթոդիկոսութիւն ստեղծեց, Իրրե քրիստոհեայ ԴոգԱորականներ, Ալբիանոսի ժառանգները միանգամայն արժանի էին իրանց կոչման, Փաւսւսոսր, իւօսելով նրանցից մի քանիսի մաոին,
