106 ներկայացուցիչներից մէկէն.
Ս՜չ» Լուսաւորչի տոԴմը գի սա էր թէ ու մ դէմ ագէսւք է կուեչ, ձվ է իր վտանգաւոր թշեւա՛մ իքն. նա ոճէր բաւակասն փորձք ճա նաչում էր այն կուսակցութիւնը, որ գործում էր Շապուհի աքակցութեամբ քրիստո
նէութիւնը մտցնելու օրից։ դա աքն կուսակցութինն էրք որը մենք ասնուանեցինք ագասրսկաոկասհք կամ Դեթասհույութեան կող&եակից։ Նա երբէք հանդարտ չէր նստումթ ասհաոար բեր ականատես չէր։ այլ գոլէծում էր և միհոցների իարութիւն չը գիաէրա
նրա առաջին գործը կազմակերգվելք
այն օրից, երբ Տրգաաոը մի քաչ թագաւորից գարձաւ ճգնաւոր, եկեղեցու ստրուկէ Տրդաաոին, ինչաւլէս ասում է Խորենացին, սպանեցին հպյերը։ թ՜ոյն իմեցնեչով։ Մի ու բհ> Բէև ոէնյայտ, բասյց հին գրուածք պուր ղաագէս ասում է թէ սպասնովները մի խումբ աէարգիկ էին, որոնք հ/ապուԴի Դովասնաայւրաւլթիճն էին վայելում և որոնց միտքն էր նորից հեթասնոս։նթիճ հաստատել հաասաա նոլմ։ Տրգատը ագարաէկակսքն կուսակցութե։ւ/ն առաջին գոհն էր.
Երկրորդ փորձը ուղղված էր գրիգոր Լուսաւորչի որդու դէմ, Աշտիշատում բաց վեց մի մեծ դաւադրութին, որին, Փաւստո սի ասելով, մասնակցում էի՛ն երկու Դադար
