րանակցոլքքիձներ էր վարում Բիւղանդիայի հետ, նրա կամքից էր կախված Արշակունի
թագաւորութեան լինելու կամ չը լինելու
հարցը, Արշ ակ թագաւորը չափազանց փոքը Բոէ Կ այԴ կրօնաւորի իկքի և կարո ղութեան աոահ, Արևելեան փոՔրէէ կալի հաճոյքները նա որո՛նում էր թէ պետակա՛ն նշանակութիւն ունեցող գործերի մէհ, այլ ղւմԱաղաււ մէսԱր֊մոահհր հարեմական դու արճաիքիէնների մէքէ ներսէսին ոչ հակա դրել էր կարոդ, ոչ նմա՛նվել, Իր եդրօրոր֊
դու ւյ մի գեղեցիկ Փառանձեմ խլելու համար նա մի շարք ղղուելի ռսրոԿութիւններ կատարեցւ իսկ նրա աշխարհաշյքԱուիԻեան նմուշն էր այլանդակ Արշակաւանը, գողերի, մարդասպանների և աաքէ/ն տեսակ չարագործների համար շինված այդ քաղսհքը, որ հասարակական կարգի, իրաւուհքի և ամեն մի օրինական հասկացողութեան քայքայում էր։
Փաւսաոսը Արշակին դուրս է բերում մի հզօր թագաւոր և նկարագրում է թէ ին՚չպէս նա երեսուն տարի շարոճակ կուում էր Պարսկաստանի դէմ և ամեն սքկգամ հարդում, բեաքյինհ էր սւեում պարսից բանակները. Ապացուցանեշոլ կարիք չը կայ որ այդ երեսնամեայ պաւոերադմը, այն էլ Շապուհի
նման մի թագաւորի դէմ, կարող է միայն առասպել լինել. նոյն իսկ բիւզանգական ա
