ոտկալները նոյնպէս ասՏնատուր են լի՛նում պարսից թագաւոբին, «հայերի թիլը պակասեց», ասում է պատմիչը և այս կարճ խօսքերը Վկայում են որ դրութիւհը յուսահաւատկան կերպարանք էր ընդուներ Կարհես ամենքն էին ձանձրացել այ՛ն նոր կեան քից, որ հաղիւ կէս դար էր, ինչ եկել էր նրահց խլելու ասիակահութեան գրկից
հայասսգաԱոլմ էքնացած հայ իշխաէքները հաւաքվում են ներսէսի մռտ։ Նրանք քրիստոնեայ են, բայց տդիտութի&ն են մարէքեաախոլմ իրանց մէք։ Արշակի արաաներկ ու ոճրադործութի5ները ղղուեցրել էին նրանց։ Այս դեռ հասկանալի է, բնական
Բայց ադիտութիւնը կարծել էր աալիս ըրանց թէ երբ մի թագաւոր վատ է, չը պէտք է նրան հեոացնձլ և. ազգային անկաիու թիւնը ապահովել աւելի լաւ միջոցներով, այլ պէտք է հևալ, պարսիկներին տէր կան֊
չեչ է հայրենի պատութեան փոխարկն։ օաաբի շղթաների մէջ փաթաթվելI Այս ցան կութիւհն են յայտոնում իշխանները ներսէսին։ Արևելեան բմնապետութիւնը երբէք չէ զարգացրել հայրենիքի, ընդհանուրի այդ սըրրաղան սեփակաԱութհան, հասկացողութիւնը, այլ միշտ ամփոփված է եղել այն գաւանանքի մէջ, թէ պետութիւնը թազաւորն է, թէ այդ թագաւորի անձը միայն պէտք է
