մի քրիստոնեայ թագաւորութեան կենսական շահեբբ պաշսապակելու համար։ Աբշակը նրա խոսքերից աւելի պիտի խբախուսվէր, ալնչի ոյժ պիտի ստանար իր ընթացքը շարու նակելու համարք հհեասվո դը դարձեալ պետական գաղափարն էր. թնչ հեզինակութիւն կարող է ունենալ մի բարձր իշխանութիւն, որի ներկայացուցիչը ազաա պիտի լինի իր
կամայականութիւնների մէջ լոկ այն պատ ճառով, որ քբիսաոԽեայ է մկրտված…
Աբշակոճէեաց թագաւոբութիւնը միայն հին զգեստ չէր. նա սկսեց ցնցոտիներ դառնալ, պատաո֊պատաո լինել այն ժամանակի 1ի երբ քրիստոնէութիւնը մա ալ Հայաստան և սկսեց քայլ աո քայլ, բայց շատ դանդաղ կերպով կբթել մաքերը, գուց։ ն
ներսէսր զգում էր թէ Արշակի պէս մարդուն չէ կարելի Աստուծոլ հովաԿաւորու թեան աակ դնեք, բայց ուրիշ կերպ վարվել չէր կարողանում, քանի որ Արշ ակը հոգևոր գործերի մէգ չէր խաոնվում և ազատութիւն էր տուել ներոէոին գործել այնպէս, ինչպէս ինքն էր կամենում.> Արդեռք մի ուրիշն էլ այդպես կը լինէր
Այս հարցը իր լուծուէՏւ սէոացաւ Արշակի մահից յեաոյ, երբ նրա աեզ թագաւո
րեց նրա որդի Պապը։ ՚հեռ երիտասարդ էր այս թագա,.որը, երբ յանձն աոաւ երկրի
