•յտ հ&ց այդ տեսակ վերաբերմուլքը տոյտ
է սւալիս թէ որքան անարդար էր յոճական կուսակցութիւնը, Պապը կատարեալ պնկախութիւն աուեց հայոց եկեղեւյուհ, առաջին բայի արաւ որ այդ եկեղեցին զուս, ազդայի՛ն հիէ&արկութիւն դառնայէ Սրանով Պապը կամե՛նում էր փոքը ինչ ինքնուրոյնութիւն տալ իր երկրին, որ մինչև այդ օտար ազդեցու֊թիմ/հերի խաղալիք էր միայն, Իսկ այսպիսի մի միսք նրա՛ն կարող էր միայն
պաաիւ բերել.
Կարելի՛ է ափսոսալ որ Պապի ձեռքով աասլալվեցին Հայաստանի բարեսիրական հիէքեարկութիւնները։ Ներսէսի մահը ցոյց տուեց թէ որքան տւղարգիւն Սե եղել նրա հսկայական հպնքերը, Բոլոր այդ հիւանղանոցներն ու աղքատանոցները, կչանելով պետութեան միջոցների խոշոր մասը, ոչինչ չէին կարողացել անել հայոց երկրում իբրև ըրիստոնէութեան արտաքին նշաններ, և ներ սկսի նպատակը Տնտցել էր անիրագործելի, ՚Բրիստոնէութիւնը ձրի հացի միջոցով էլ չէր ժողովրդակո&ացել, հաստատ արմատներ չէր գրել ազգարնակութեան մէհ, ճիշտ կրկնվել էին միսիօնտբական այն քանքերը, որոնք նիւթական շահերի ոյժի վրա &ն հիՏեում քրիստոհէութեակ տարածումը, Բաւական էր որ հող իքնէր ձրի հտցի հեղինակը, և հայ֊
I
