Այս էջը սրբագրված չէ

աստանի համար։ ՈսՏյեալով յայտնի չափով միաձոյլ մի ամբողջութին, ն ա հաղիւ էր կարողանում պահպանել քաղաքական ինքն֊

ոաբոյնութիձյէ օդուա քաղելով մանաւանդ այն հանգամանքից, որ երկու հակասական, իրար անհաշսւ ազդեցութիւննԼր, մէկը Արևմուտքից, իկ միւսր՝ Արևելքից, միշաո ընդհա բվում էին նրա հոգի վրա և մշտական մրցութիւնը չէր թոյլ տաքիս որ դրանցից մէկն ու մէկը հաստատվի վերքնականապկ» և քնքէ տեղական անկաիւութիւնը։ Այժմ այդ

թշէյւաո, բայց միակ փրկարար հանգամանքն

էլ վերացառ Բաժակված երկու մասի, որոնցից իլրաքանչիլրի մէ1 հաստատվում էր մի մշտակաս ադդեցութիւն, երկիրը հեշտու թեամբ պիտի կորքնէր իր ինքնո,րոյն դէմ քը իբրև պատմական մարմին։ ԻւրաքաԱչիւը բաժին պիտի ձուչվէր այն պետութեսԵ հետ, սրի սեփակաԱութիւնն էր դարձել

Կարևորը պարսկական բաժինն էր, այնպէս որ կարելի է ասեչ թէ այդ բտժանումով ասիականութիւնն էր յաղթտնակ տասում տրեմտեան քրիստոնէութեան աքակցութեամբ։ Պարսկական բաժնու&ե էր Արար սի հովիտը, հայութեան սիրտը և ոյժի ՝դըլիաւոր աղրիլրը, Իր այդ սրտի մէջ Հայաստանը զօրաւոր հաըուաձի ենթարկվեց։ Հայոց Աըչակ թագաւորը, որի ժամանակ տեղի